به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید محمدرضا بخشی چهارم خردادماه سال 1343 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش فریدون و مادرش کبری نام داشت. او که تحصیلاتش را تا مقطع سوم دبیرستان ادامه داده بود. پس از حضور در جبهه در هفتم اسفندماه سال 1359 در ذوالفقاریه آبادان به شهادت رسید. در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را در ادامه می‌خوانید.

متن این وصیت‌نامه به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم

«با سلام به رهبر انقلاب این پیر جماران و این ابرمرد نمونه زمان و با درود فراوان به رزمندگانی که در راه تشیع سرخ ولایت می‌جنگند و راه پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) و دیگر معصومین و اهل بیت را ادامه می‌دهند و درود فراوان بر تمام کسانی که در راه این انقلاب به هر نحوی که می‌توانند قدم بر می‌دارند و هرگز دریغ نمی‌کنند.

سلام بر دوستان عزیز و گرامی‌ام دوستانی که مانند برادرم هستید، دوستانی که از همان اول برای انقلاب کار کردند تا جایی که شهیدانی مانند مجید و حمید و حسین دادید و باز هم برای انقلاب و خط اصیل تشیع کار می‌کنید و دریغ ندارید و باز هم شهیدانی چه بسا بدهیم و جای دگر برادر ما خالی باشد و خدا ان‌شاءالله من را هم جزو شهدا قرار بدهد.

از شما می‌خواهم که همگی مرا حلال کنید. اگر از این حقیر و برادر کوچک‌تان بدی و غیبتی شنیده‌اید و دیده‌اید نادیده بگیرید و ببخشید و حلالیت مرا از همه او بطلبید. چون امکان دارد غیبتش را کرده باشم و به همه بگویید که خونی که از هر شهید می‌ریزد انسان را خالص‌تر و پاک‌تر و ابدی می‌سازد.

به مردم بگویید که ما هرچه داریم مدیون خدا و اهل بیت و بعد شهدا به ویژه شهدای عصر ما است، این همه جوان‌ها و برادرهای ما به جبهه می‌روند همه از خون شهدا و تشیع است، همانطور که استاد مطهری می‎‌گوید هر قطره خون شهید صدها و هزارها و میلیون‌ها تقسیم می شود. شهید زنده است، شهید جاودانی است همانطور که در قرآن کریم می‌گوید مپندارید کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند مرده‌اند، بلکه زنده اند و نزد خدا روزی دارند.

انسان وقتی شهید می‌شود و به این مقام والای اخروی پای می‌نهد که خدا عاشق او شود همانطور که در حدیث قدسی داریم «من طلبنی وجدنی من وجدنی عرفنی و من عرفنی احبنی و من احبنی عشقتنی و من عشقتی عشقته و من عشقته قتلته فمن قتلته فعلی دیته و من علی دیته فانا دیته» و به آنجا که می‌رسد کشتن هر کسی دیه دارد و من اگر عاشق کسی شدم و او را کشتم دیه او خودم هستم.

گرچه برادرها من کوچک‌تر از آن هستم که شما را نصیحت کنم، هرچه می‌توانید به هر طریقی که باشد به جبهه‌ها کمک کنید، حتماً امام این رهبر انقلاب را دعا کنید؛ چون خیلی حق به گردن ما دارد.

دعا برای این یگانه مرد زمان دریغ نکیند. ان‌شاءالله به جایی می‌رسیم که معشوقمان خدا از ما که عاشق او هستیم طلب جان کند. قربان آن لحظه بروم خدا قسمت ما هم بکند و این دعا که در نامه حمید کیانی آمده و من که زیاد از آن استفاده می‌کنم و آن دعا این است که «خدایا تا ما را نیامرزیدی هرگز از این دنیا مبر، امام سوم ما تشیع سیدالشهداء گفت اگر با ریختن خون من اسلام زنده می‌ماند، پس ای شمشیرها مرا در بر گیرید و همین شهدا بودند که انقلاب ما را زنده‌تر کردند و ای خواهرها شما حجاب خود را حفظ کنید.»

حفظ حجاب سنگری است که مقام والای زن در آن نگهداری می‌شود. ای خواهرها از سنگر خود به خوبی نگهداری کنید. آخرین سخنانم این است که از همه حلالیت بطلبید و من هم همه را حلال می‌کنم؛ اگرچه من کوچک‌تر از آن هستم که این حرف‌ها را بزنم.

محمدرضا بخشی

انتهای خبر/