به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «سیدجلیل یوسفی» فرزند «سید امیر»، 1 مرداد 1345 در همدان دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 16 خرداد 1365 در منطقه عملیاتی خرمشهر به فیض شهادت نائل آمد.

 بخش‌هایی از وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانیم.

 به نام الله پاسدار حرمت خون شهدا

 قسم بر عصر نورانی که انسان همیشه در خسارت و زیان است؛ مگر آنان که به خدای ایمان آوردند و به‌درستی و راستی در دین به یکدیگر سفارش کردند و طاعات را به‌جای آوردند.

 رسول اکرم (ص) فرمودند: «هر کس سوره عصر را بخواند با اهل بهشت محشور شود.»

 پروردگارا، کریما، رحیما، ای محبوب محبان، ای معشوق عاشقان، ای پناه بی‌پناهان، ای درمان دردمندان، ای سرمایه و غنای مستمندان، ای امید امیدواران، ای نوای بینوایان، ای نیاز نیازمندان، ای نجات گمراهان، ای فروغ قلب خالصان، ای قبله مخلصان، ای عطابخش گدایان، ای انیس شاکران، و ای قبول‌کننده توبه‌گران! کدام جستجوگر به جستجویت برخاست و تو را نیافت و کدام عاشق دلباخته به درگاه لطفت آمد و به وصال تو نرسید؟

 خوشا به حال آنان که در این دریای پرخروش حیات به جستجویت برخاستند و تو را یافتند، خوشا به حال آنان که به عشق دیدارت با پای دل به سویت آمدند و با دیده دل به دیدارت نائل شدند و خوشا به حال آنان که تنعم لذت حیات و عیش جان را در یاد تو یافتند.

 مولایمان علی (ع) می‌فرماید: «یا الله عاشقانت به [هنگام] شب در محراب عبادت سراپا عجز و نیاز و غرق رازند، به هنگام روز شیر بیشه شجاعت و دیده قلبشان نگران جمال دیده یار و جانشان محور دیدار دوست و دلشان از غم هجر کوی دوست محزون است.»

 خداوندا! اگر اجل مقدر نبود یک‌لحظه روحم در کالبدم آرام نمی‌گرفت.

 خداوندا! کاروان‌سالار عشق رفت ما دیوانگان چگونه عاشق رویت شویم.

 خداوندا! ما به رهبری امام، ایمان کامل را پیدا کرده‌ایم.

 خداوندا! به این نادان از راه مانده معرفت عطا کن و شمع پر نور عشقت را در دل تاریکم روشن کن.

 خداوندا! نمی‌دانستم چگونه با تو سخن بگویم و چه‌سان در پیشگاه لطفت به راز و نیاز برخیزم؛ ولی از عاشقان جلال و جمالت مایه گرفتم و از آن بزرگواران درس گرفتم.

 خداوندا! هیچ زبانی یارای سخن‌گفتن و هیچ قلمی را یارای نوشتن وصف تو نیست پس این انسان فانی را از بند شیطان رجیم و هوای نفس آزاد فرما و به او اجازه بده و مرحمتی کن تا بتواند به لقای تو برسد.

 پدر و مادرم! اگر من به لقای حق رسیدم حلالم کنید و در غم فراق من ناله و زاری نکنید. از همگی عزیزان حلالیت می‌خواهم و امیدوارم که اگر به کسی بدی کرده‌ام به بزرگی خود مرا عفو کند.

 خواهرانم و برادرانم! حلالم کنید و در فراقم گریه و زاری نکنید که بهتر است در فراق حسین (ع) گریه کردن. امیدوارم که به لقاء حق برسم و به یاران بپیوندم.

 همگی امام را دعا کنید و به جبهه‌ها کمک کنید. آنهایی که می‌توانند، بیایند و اسلام را سرافراز کنند که دین خدا همیشه برقرار است.

 خداوند نگهدار همه عاشقان راه حسین (ع) باشد.

 وصیت‌نامه کوچک همه عاشقان حق و حقیقت، سیدجلیل یوسفی

 مورخ 1365/01/23، روز پاسدار

انتهای پیام/