به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «حســین اسدیان»، دهم آذر ۱۳۴۰ در شهرســتان تهران چشم به جهان گشود. تا پایان دوره متوسطه در رشته عمران درس خواند و دیپلم گرفت. به‌عنوان پاســدار در جبهه حضور پیدا کرد و بیست و سوم تیر ۱۳۶۱ در خرمشــهر بر اثر اصابت ترکش شــهید شد.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید «حسین اسدیان» را می‌خوانیم: 

انسان از اول خلقت خود دارای هدفی است بس شریف که در راه اهداف خود، گران‌بهاترین چیز خود را که جان است فدا می‌کند. از هابیل گرفته تا به الان که رهبر وجود دارد، همیشه در مقابل قابیلیان جنگ و ستیزی وجود داشته و دارد. قابیلیان زمان ما نمی‌خواهند که بشریت امروز در رفاه و آسایش زندگی کنند و می‌خواهند که ملت‌ها را زیر سلطه خود نگه دارند، ولی هابیلیان نمی‌گذارند و تا آخرین قطره خون خود می‌جنگند.

انسان یک امانتی است در روی زمین که از خود نیست؛ بلکه از معبودی به نام الله است. او یک سیر تکاملی در روی زمین را طی می‌کند تا هر اندازه به درجه‌ای از کمال برسد.

دنیا بازیچه‌ای بیش نیست. جهان ماهیت از اویی و به‌سوی اویی دارد. انسان رفتنی است؛ انسان می‌میرد؛ اما چه‌بهتر که در راه خدا بمیرد.

بنده وصیت می‌کنم که امام را تنها نگذارید و نمازجمعه پایگاه وحدت‌بخش سیاسی و عقیدتی را خالی نگذارید. دعای کمیل را ترک نکنید. وصیت‌نامه شهدا را خوانده و به آنها عمل کنید؛ چون نباید خون شهدا از بین برود. ما باید ادامه‌دهنده راه شهدا باشیم. همیشه در خط امام و برای اسلام کار کنیم و کاری کنیم که باعث رضای خدا و خوشحالی مردم باشد. 

من اول از خدا طلب مغفرت می‌کنم و بعداً از پدر و مادرم می‌خواهم که اگر هر بدی و نافرمانی از من سرزده مرا به بزرگی خودشان ببخشند. از آن‌ها به‌عنوان یک فرزند خواهش می‌کنم که با هم با خصومت رفتار نکنند. دستگاه عکاسی را نفروشید و از آن استفاده کنید.

ولی اگر نتوانستید استفاده کنید. آن را بفروشید لباس‌هایم را می‌توانند بپوشند.

با امید پیروزی اسلام و تمامی کفر

مورخ بیست و هفتم خرداد ۱۳۶۱

وکیل وصی من پدرم و مادرم هستند.

انتهای خبر/