به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «حسین رزاقی»، بیستم آذر ماه سال ۱۳۴۰به دنیا آمد. این شهید بزرگوار به‌عنوان سرباز ژاندارمری خدمت می‌کرد، سوم شهریور سال ۱۳۶۲، در سردشت هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید و مزارش در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

فرازی از وصیت‌نامه این شهید والامقام را با هم مرور می‌کنیم؛

«اما وصیت من؛ شاید در تمام طول این اوراق که می‌نویسم، کمتر به این مسئله توجه گردد؛ ولی این چیز‌هایی که می‌نویسم برای آن است که ضعف‌های خودم را بدست آورم. کلاً نه من وصیت کردن بَلدم و نه تا به حال توصیه قابل‌توجهی به کسی نموده‌ام؛ ولی همین‌قدر می‌دانم که اگر این وصیت‌نامه برای هیچ‌کس توصیه نباشد، برای خودم هست. انسان، بودن و شدن است. بودن از آن جهت که دارای سرشت و فطرت خدادادی است و شدن از آن جهت که باید به سوی خدا پرواز کند. این پرواز در مرگ خلاصه نمی‌شود و همین طور در نفس کشیدن انسانی که فقط زنده است؛ بلکه این پرواز تبلور آن سوخت و قدرتی است که خدا در نهاد انسان‌ها تدارک دیده است.اگر به دست کفار کُشته شدم، سر قبرم کلمه شهید ننویسید که من استحقاق شهید شدن در راه خدا را ندارم؛ ولی از خدا می‌خواهم جان مرا که اهداء می‌کنم در راه پیروزی اسلام بر مظاهر کفر، بپذیرد ...»

انتهای خبر/