به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، در کوچه‌ها و تقاطع‌های پرتردد شهرستان شهریار، چهره‌هایی دیده می‌شوند که در فصل پاییز بیش از همیشه جلب‌توجه می‌کنند، کودکی که با دستمالی مرطوب شیشه‌ خودروی شاسی‌بلند را پاک می‌کند، مردی که در گوشه‌ای زیر پتوی خاکستری‌چشمانش را به آسمان می‌دوزد و زنانی که با کودکانی بر دوش، از سرِ یأس یا اجبار از رانندگان تقاضای پول می‌کنند.

پدیده‌ای که در نگاه اول انسان‌دوستانه به نظر می‌رسد، اما در لایه‌های زیرینش، شبکه‌هایی از سوءاستفاده، فقر ساختاری و بیماری نهفته است.

تکدیگری در بسیاری از شهرها توسط باندها اداره می‌شوند

 آنچه واضح است این است که تکدی‌گری جرم شناخته شده و دستگاه‌های حمایتی و شهرداری‌ها در شهرهای مختلف ایران طرح‌هایی برای شناسایی و جمع‌آوری آنان اجرا کرده‌اند.

شهرداری شهریار نیز در سال‌های اخیر چند بار از آغاز طرح‌های شناسایی و ساماندهی خبر داده و تأکید کرده که برخورد قانونی و ارائه خدمات حمایتی در دستور کار است.

آمار دقیقِ شهرستان شهریار به‌صورت عمومی و به‌روز منتشر نشده است؛ اما مطالعات و گزارش‌های کشوری نشان می‌دهد که تکدی‌گری در بسیاری از شهرها سازمان‌دهی‌شده و تحت مدیریت باندهایی هم هست که حتی کودکان را اجاره می‌دهند تا شیشه‌ی خودروها را پاک کنند یا با نمایش نوزادان و کودکان موجب ترحم شوند.

برای نمونه در مقیاس بزرگ‌تر گزارش‌هایی وجود دارد که در سال‌های گذشته هزاران متکدی در برخی شهرها شناسایی شده‌اند و این پدیده با اشکال متنوعی از جمله شیشه‌پاک‌کنی، فال‌فروشی و نمایش کودکان ادامه دارد.

کودکان متکدی در معرض سو استفاده جنسی و محرومیت‌های آموزشی

تکدی‌گری و آسمان‌خوابی معمولاً با مجموعه‌ای از مشکلات همراه است، مشکلاتی مانند سوءتغذیه، ابتلا به بیماری‌های جلدی و تنفسی، اعتیاد، اختلالات روانی و فقدان دسترسی به خدمات بهداشتی.

کودکان به‌ویژه در معرض خطرِ سوءاستفاده‌ جنسی، کار اجباری و محرومیت‌های آموزشی‌اند. برخی گزارش‌ها نیز از اجاره کودکان و تبدیل آنها به «ابزار درآمد» توسط باندها خبر داده‌اند؛ پدیده‌ای که پیامدهای بلندمدت جسمی و روانی بر کودک خواهد داشت.

لطفاً به متکدیان کمک نکنید! 

در شهریار مانند دیگر شهرها، برخورد مردم با این افراد متنوع است؛ گروهی کمک‌های نقدی و غذایی می‌دهند و گروهی نگران‌اند که این کمک‌ها تشویق به ادامه‌ تکدی‌گری شود. وجود کودکان در معابر باعث افزایش احساس دلسوزی و نیز نگرانی درباره‌ ریشه‌ای بودن مشکل می‌شود. کارشناسان بارها تأکید کرده‌اند که کمک‌های نقدیِ مستقیم می‌تواند چرخه‌ سوءاستفاده را تقویت کند و لازم است کمک‌ها در قالب‌های هدفمند و از طریق نهادهای معتبر انجام شود. 

مدیریت شهری شهریار در ماه‌ها و سال‌های اخیر برنامه‌هایی برای شناسایی، جمع‌آوری و انتقال آسمان‌خواب‌ها و متکدیان به مراکز نگهداری و گرمخانه‌ها اجرا کرده است. گزارش‌ها از عملیات شبانه‌روزی، همکاری با نهادهای حمایتی و پیگیری جهت تأمین جای خواب مناسب حکایت دارد.

این اقدامات، هرچند مورد استقبال بخشی از جامعه واقع شده، با چالش‌هایی مانند ظرفیت محدود مراکز، مقاومت برخی افراد و نبود سامانه‌ رصد و پیگیری بلندمدت روبه‌رو است.

تکدیگری در بسیاری از شهرها توسط باندها اداره می‌شوند

برخورد صرف با متکدیان بدون ارائه‌ جایگزینِ حمایتی و بازتوانیِ فردی، راهکار مؤثری نیست. بهزیستی و دیگر دستگاه‌ها می‌گویند جمع‌آوری باید با تأمین خدمات درمانی، مسکن موقت، شناسایی خانوادگی و برنامه‌های بازتوانی همراه باشد؛ در غیر این صورت بازگشت افراد به خیابان دور از انتظار نیست.

همچنین وجود باندهای سازمان‌یافته و سرقفلی‌ در نقاط خاص، نشان می‌دهد که راه‌حل‌ها باید فراتر از عملیات ضربتی باشند. 

انتهای خبر/