به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، زهرا یوسفی فعال فضای مجازی و رسانه‌ در یادداشتی نوشت: کارآفرینی یکی از ستون‌های تحول اجتماعی و اقتصادی محسوب می‌شود که با تکیه بر خلاقیت، نوآوری و جسارت عملی، امکان ایجاد ارزش‌های پایدار را در جامعه فراهم می‌کند. در ادبیات علمی، کارآفرینی نه صرفاً یک فعالیت اقتصادی، بلکه فرایندی چند بُعدی و پیچیده است که نقشی حیاتی در اشتغالزایی، توسعه فناوری و افزایش رفاه اقتصادی جامعه ایفا می‌کند. اهمیت این حوزه تا حدی است که اقتصاددانان، کارآفرینی را موتور توسعه اقتصادی و فرایند آن را «تخریب خلاق» می‌دانند؛ به این معنا که نوآوری‌های کارآفرینانه قادر به ایجاد تغییرات بنیادین در بازارها و صنایع هستند.

کارآفرینی مساویست با نوآوری 

اما در طول سال‌ها، مفهوم ارزشمند کارآفرینی دچار نوعی سوءبرداشت شده است. اغلب کارآفرینی با نظام سرمایه‌داری و فعالیت‌های سودمحور یکسان فرض می‌شود، در حالی که این دو مفهوم به لحاظ بنیادی تفاوت‌های آشکاری دارند. سرمایه‌داری به‌عنوان یک نظام اقتصادی، تمرکز خود را بر سود حداکثریِ مالکان سرمایه قرار می‌دهد و ساز و کار آن اغلب وابسته به انباشت ثروت شخصی است. در حالی که کارآفرینی حول محور نوآوری و خلق ارزش برای جامعه شکل می‌گیرد و این ارزش ممکن است اقتصادی، اجتماعی، محیط‌ زیستی یا فرهنگی باشد، و هدف آن فراتر از تنها کسب سود اقتصادی است.

یکی از چالش‌هایی که در بررسی این دو مفهوم وجود دارد، خطر اشتباه‌گیری ناخواسته بین کارآفرینان و سرمایه‌داران است. در بسیاری از موارد، سرمایه‌دارانی که تنها بر انباشت کالاها و خدمات برای افزایش سود خود تمرکز دارند، ممکن است به اشتباه به‌عنوان کارآفرین شناخته شوند و حتی در مجامع و همایش‌های دولتی و خصوصی مورد تقدیر و تشویق قرار گیرند در حالی که کارآفرینی – آن‌طور که در تعاریف معتبر علمی جای می‌گیرد – مستلزم شناسایی فرصت‌های جدید، ایجاد ارزش حقیقی و حل مسائل کلیدی جامعه با رویکرد نوآورانه است.

نظام سرمایه‌داری با تمرکز سرمایه‌های بزرگ در اقتصاد و ایجاد فشارهای اقتصادی بر کسب و کارهای کوچک و متوسط موجب می‌شود بسیاری از افراد به جای حرکت به سوی کارآفرینی اصیل، به دنبال فعالیت‌های صرفاً سودآور بروند و ارزش‌آفرینی به معنای واقعی، مورد غفلت قرار گیرد.

کارآفرینی نیروی محرکه اقتصادی

کارآفرینی اصیل نه‌تنها نیروی محرکه توسعه اقتصادی است، بلکه می‌تواند به ایجاد رشد انسانی و اجتماعی نیز کمک کند. کارآفرین با درک چالش‌های اجتماعی و اقتصادی پیرامون خود، راهکارهایی ایجاد می‌کند که در نهایت به بهبود کیفیت زندگی منجر می‌شوند. از این منظر، تمایز میان سرمایه‌داری و کارآفرینی نه‌تنها لازم، بلکه ضروری است. سرمایه‌داری ممکن است صرفاً به دنبال کسب سود باشد و گاه حتی به استثمار کار و منابع انسانی منجر شود، اما کارآفرینی به ساخت زیربناهای توسعه پایدار، توزیع عادلانه‌تر فرصت‌ها و گسترش عدالت اجتماعی می‌پردازد.

در نهایت، باید تأکید کرد که کارآفرینی ابزاری برای توانمندسازی جامعه، حل چالش‌های نوظهور و پاسخ به مسائل اساسی انسانی است. کارآفرینان واقعی، مدافعان و سازندگان آینده‌ای هستند که نه بر پایه سودجویی، بلکه بر محور عدالت و نوآوری استوار است.