- گروه : فرهنگی
- شماره : 9652
حکمت صد و یازدهم نهج‌البلاغه؛
بی‌وفایی دنیا
امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) در حکمت صد و یازدهم نهج‌البلاغه به بیان بی‌وفایی و ناپایداری دنیا و از دست رفتن عزیزان پرداخته‌اند که آزمونی برای مردان خدا است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، هر روز یک حکمت از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را با هم می‌خوانیم؛
وَ قَالَ (علیه السلام): وَ قَدْ تُوُفِّيَ سَهْلُ بْنُ حُنَيْفٍ الْأَنْصَارِيُّ بِالْكُوفَةِ بَعْدَ مَرْجِعِهِ مَعَهُ مِنْ صِفِّينَ وَ كَانَ أَحَبَّ النَّاسِ إِلَيْهِ: «لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ».
عشق تحمّل ناشدنى امام على عليه‌السّلام (اعتقادى):
و درود خدا بر او، (پس از بازگشت از جنگ صفّين، يكى از ياران دوست داشتنى امام، سهل بن حنيف از دنيا رفت.) فرمود: اگر كوهى مرا دوست بدارد، در هم فرو مى ريزد.
[قال الرضي رحمه الله تعالى و معنى ذلك أن المحنة تغلظ عليه فتسرع المصائب إليه و لا يفعل ذلك إلا بالأتقياء الأبرار و المصطفين الأخيار].
(سید رضی گوید: يعنى مصيبت‌ها، به سرعت به سراغ او آيد كه اين سرنوشت در انتظار پرهيزكاران و برگزيدگان خدا است).
اشاره به بى‌وفايى و ناپايدارى طبيعت دنيا و از دست رفتن عزيزان است که هم آزمونى براى مردان خدا است و هم هشدارى براى همگان.
منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت علیهم‌السلام
انتهای پیام/
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر می‌گذارید!
