به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، محمدرضا کرمی معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری در یادداشتی نوشت: هر ساله روزهای دوازدهم تا هفدهم ربیع‌الاول در تقویم رسمی کشورمان به نام «هفته وحدت» شناخته می‌شود؛ ایامی که یادآور تولد پیامبر رحمت و مهربانی حضرت محمد مصطفی (ص) است و فرصتی ارزشمند برای بازخوانی پیام جاودانه او یعنی «اخوت و برادری میان مسلمانان» فراهم می‌کند. این هفته نه تنها یک مناسبت مذهبی، بلکه یک حرکت فرهنگی و اجتماعی عمیق است که بر ضرورت همگرایی، همدلی و دوری از تفرقه در میان امت اسلامی تأکید دارد.

در دنیای پرآشوب امروز، که جریان‌های تفرقه‌افکن و گروه‌های افراطی می‌کوشند شکاف‌ها را میان مسلمانان عمیق‌تر کنند، بازگشت به فلسفه‌ی هفته وحدت بیش از هر زمان دیگری ضروری است. اسلام از آغاز بر بنیان برادری بنا شد؛ پیامبر اکرم (ص) در مدینه جامعه‌ای را بنیان گذاشت که در آن مهاجر و انصار، با وجود تفاوت‌های قبیله‌ای و فرهنگی، در کنار هم نشستند و «امت واحده» را شکل دادند. این الگو نشان می‌دهد که وحدت نه یک شعار، بلکه حقیقتی ریشه‌دار در متن اسلام است.

اهمیت وحدت از نگاه بزرگان

بزرگان دینی و اندیشمندان مسلمان در طول تاریخ همواره بر وحدت تأکید کرده‌اند. امام خمینی (ره) که بانی نامگذاری «هفته وحدت» بودند، معتقد بودند که دشمنان اسلام همواره با استفاده از ابزار تفرقه، قدرت امت اسلامی را کاهش داده‌اند و تنها راه مقابله، تقویت همبستگی و تمرکز بر مشترکات است. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بارها در سخنرانی‌هایشان تأکید کرده‌اند که «وحدت، یک تاکتیک موقت نیست بلکه یک راهبرد دائمی برای امت اسلامی است».

 رهبر انقلاب معتقدند که اگر مسلمانان به جای پرداختن به اختلاف‌های مذهبی و تاریخی، بر اشتراکات عظیم خود مانند ایمان به خدا، قرآن، پیامبر (ص) و ارزش‌های انسانی تمرکز کنند، قدرتی خواهند یافت که هیچ دشمنی یارای مقابله با آن را نخواهد داشت.

علمای اهل سنت و تشیع نیز در طول تاریخ بر این حقیقت پای فشرده‌اند. بسیاری از بزرگان اهل سنت همچون شیخ محمود شلتوت، رئیس اسبق الازهر، در فتاوای خود بر مشروعیت پیروی از مذاهب مختلف اسلامی تأکید کردند تا مسلمانان دریابند که اختلاف نظر در فروع نباید اصل برادری را زیر سؤال ببرد. در میان اندیشمندان معاصر نیز بارها بر این نکته اشاره شده است که تفرقه‌افکنی در واقع خدمتی است ناخواسته به دشمنانی که به دنبال تضعیف جهان اسلام هستند.

وحدت در عصر جدید

با ورود به عصر جدید و گسترش فناوری‌های ارتباطی، فرصت‌ها و تهدیدهای تازه‌ای پیش روی مسلمانان قرار گرفته است. از یک سو، شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های نوین می‌توانند پل‌های ارتباطی میان مسلمانان در سراسر جهان ایجاد کنند و صدای عدالت‌خواهی آنان را به گوش جهانیان برسانند. از سوی دیگر، همین ابزارها می‌توانند بستری برای انتشار نفرت، سوءتفاهم و دامن زدن به اختلاف‌ها شوند. بنابراین در این عصر بیش از گذشته نیازمند فرهنگ‌سازی، گفتگو و احترام متقابل هستیم.

جوانان به عنوان نسل آینده‌ساز، نقش محوری در تحقق وحدت دارند. اگر این نسل به جای گرفتار شدن در دام تبلیغات تفرقه‌افکن، به روحیه‌ی گفت‌وگو و هم‌افزایی روی بیاورد، امت اسلامی می‌تواند در برابر چالش‌های جهانی از جمله فقر، استعمار نوین، بحران‌های اخلاقی و فرهنگی، و حتی مشکلات زیست‌محیطی، جایگاهی محکم‌تر پیدا کند.

وحدت فراتر از مذهب

نکته مهم دیگر این است که وحدت تنها میان مذاهب اسلامی معنا نمی‌یابد، بلکه فراتر از آن، ما نیازمند همزیستی و احترام متقابل میان همه انسان‌ها هستیم. قرآن کریم می‌فرماید: «وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا»؛ خداوند انسان‌ها را متفاوت آفرید تا یکدیگر را بشناسند، نه آنکه دشمنی کنند. بنابراین وحدت در جامعه اسلامی باید الگویی برای وحدت در سطح جهانی نیز باشد. این نکته‌ای است که بزرگان دین بارها بر آن تأکید کرده‌اند: احترام به عقاید دیگران و حفظ کرامت انسانی، پایه‌ای برای گسترش صلح و عدالت در سراسر جهان است.

هفته وحدت فرصتی است تا دوباره به این حقیقت توجه کنیم که قدرت ما در همدلی ماست. اگر مسلمانان در کنار هم باشند، نه تنها در برابر دشمنان بیرونی مقاوم‌تر خواهند شد، بلکه می‌توانند تمدنی نوین و انسانی را بنا نهند که نیازهای امروز بشر را پاسخ دهد. همان‌گونه که رهبر انقلاب بارها تأکید کرده‌اند، «دشمن از وحدت ما می‌ترسد» و این نشان می‌دهد که وحدت سلاحی قدرتمندتر از هر ابزار مادی است.

بنابراین بیاییم این ایام را صرفاً یک مناسبت تقویمی نبینیم، بلکه آن را فرصتی برای بازسازی پیوندها، گفتگوهای صمیمانه، و همکاری‌های مشترک بدانیم. در عصر جدید، بیش از هر زمان دیگری به این همدلی نیازمندیم. مسلمانان، فارغ از مذهب و گرایش، و انسان‌ها، فارغ از عقیده و ملیت، باید در کنار هم بایستند تا پیامبر رحمت (ص) را در عمل زنده کنند؛ پیامبری که رسالتش چیزی جز صلح، دوستی و برادری نبود.