به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، زهرا یوسفی فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: اردیبهشت، این ماه بهشتی، همواره در تقویم ایرانیان جایگاهی ویژه داشته است. عطر بهار نارنج، شکوفه‌های رنگارنگ و هوای دل‌انگیز، همگی دست به دست هم می‌دهند تا این ماه را به یکی از زیباترین و خاطره‌انگیزترین ماه‌های سال تبدیل کنند. اما امسال، اردیبهشت رنگ و بویی متفاوت به خود گرفت. آغازش با سالروز تولد شهید ابراهیم هادی، پهلوان بی‌ادعای جبهه‌های جنگ و اسوه اخلاق و جوانمردی، همراه بود و پایانش با شهادت سید ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری که در سودای خدمت، جان بر کف نهاد. این تلاقی نام‌های ابراهیم در یک ماه، فرصتی مغتنم است تا به مقایسه دو دوران، دو نسل و دو رویکرد بپردازیم و از این رهگذر، درس‌هایی برای آینده بیاموزیم.

ابراهیم هادی: اسطوره اخلاص و فداکاری

ابراهیم هادی، متولد اردیبهشت ۱۳۳۶، نمادی از اخلاص، فداکاری و وارستگی در دوران دفاع مقدس است که نه تنها یک رزمنده شجاع و فرمانده‌ای لایق بود، بلکه یک معلم اخلاق، یک مرشد معنوی و یک الگوی تمام عیار برای جوانان به‌شمار می‌رفت. ابراهیم هادی، در گمنامی زیست و در گمنامی به شهادت رسید. پیکر مطهرش در کانال کمیل مفقود شد تا برای همیشه، درس ایثار و از خودگذشتگی را به یادگار بگذارد.

ویژگی‌های برجسته دوران ابراهیم هادی

ایمان و معنویت: دوران ابراهیم هادی، دوران اوج معنویت و ایمان در جامعه بود. جوانان با شور و اشتیاق فراوان، به جبهه‌ها می‌رفتند تا از دین و میهن خود دفاع کنند. اخلاص، توکل و توسل، از ویژگی‌های بارز رزمندگان در آن دوران بود.

 ایثار و فداکاری: ایثار و فداکاری، اصلی‌ترین شاخصه دوران دفاع مقدس بود. رزمندگان، جان خود را در طبق اخلاص گذاشته و برای حفظ خاک و ناموس وطن، از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کردند.

وحدت و همدلی: در دوران جنگ تحمیلی، تمام اقشار جامعه، با هر گرایش و سلیقه‌ای، متحد و همدل شدند تا در برابر دشمن ایستادگی کنند. وحدت ملی، رمز پیروزی ایران در جنگ تحمیلی بود.

 ساده‌زیستی و قناعت: ساده‌زیستی و قناعت، از ویژگی‌های بارز رزمندگان و مردم در دوران جنگ بود. تجمل‌گرایی و اسراف، در آن دوران جایگاهی نداشت.

توجه به محرومان: در دوران دفاع مقدس، توجه ویژه‌ای به محرومان و مستضعفان جامعه می‌شد. رزمندگان، همواره در کنار مردم بودند و به یاری آن‌ها می‌شتافتند.

ابراهیم رئیسی؛ خادم‌الرضا و رئیس‌جمهور مردمی

سید ابراهیم رئیسی، متولد آذر ۱۳۳۹، هشتمین رئیس‌جمهور ایران بود که در اردیبهشت ۱۴۰۳، در حین خدمت به مردم، به شهادت رسید. او که سابقه طولانی در قوه قضائیه داشت، با شعار «دولت مردمی، ایران قوی» وارد عرصه انتخابات شد و توانست با کسب آرای بالا، سکان ریاست جمهوری را به دست گیرد. رئیسی، همواره بر خدمت به مردم، مبارزه با فساد و عدالت‌خواهی تاکید داشت و در این راه، از هیچ تلاشی دریغ نکرد.

ویژگی‌های برجسته دوران ابراهیم رئیسی

 مردمی بودن: ابراهیم رئیسی، همواره در بین مردم بود و به مشکلات آن‌ها رسیدگی می‌کرد. سفرهای استانی متعدد، دیدار با اقشار مختلف جامعه و حضور در مناطق محروم، از جمله اقدامات او در راستای مردمی بودن بود.

 مبارزه با فساد: مبارزه با فساد، یکی از مهم‌ترین وعده‌های ابراهیم رئیسی بود. او در این راستا، اقدامات جدی و قاطعی انجام داد و تلاش کرد تا با مفسدان اقتصادی و اداری برخورد کند.

 تلاش برای عدالت: رئیسی، همواره بر اجرای عدالت در جامعه تاکید داشت و تلاش می‌کرد تا حقوق همه افراد، به ویژه محرومان و مستضعفان، رعایت شود.

 تقویت روابط با همسایگان: در دوران ریاست جمهوری رئیسی، روابط ایران با کشورهای همسایه، به ویژه کشورهای منطقه، تقویت شد. این امر، نقش مهمی در افزایش ثبات و امنیت منطقه داشت.

 توسعه اقتصادی: دولت رئیسی، تلاش‌های زیادی برای توسعه اقتصادی کشور انجام داد. مهار تورم، افزایش تولید و اشتغال‌زایی، از جمله اهداف اصلی دولت در این زمینه بود.

 مقایسه دو دوران: شباهت‌ها و تفاوت‌ها

هر دو دوران ابراهیم هادی و ابراهیم رئیسی، دارای ویژگی‌های برجسته‌ای هستند که می‌توان از آن‌ها درس‌های زیادی آموخت. با این حال، این دو دوران، تفاوت‌های قابل توجهی نیز دارند که ناشی از شرایط و مقتضیات زمان است.

شباهت‌ها:

ایمان و اخلاص: هر دو ابراهیم، نمادی از ایمان و اخلاص بودند. ابراهیم هادی، با ایمان راسخ خود، در جبهه‌های جنگ به مبارزه پرداخت و ابراهیم رئیسی، با اخلاص در عمل، به خدمت به مردم همت گماشت.