به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، پریسا کسائی فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: نوشتن این یادداشت برای من کمی دشوار است زیرا هرچقدر هم که قلم بزنم باز هم نمی‌توانم مردی را توصیف کنم که یک دنیا مدیون رشادت‌های او‌ و همرزمانش است، کسی که اگر اقدامات ارزشمندش برای حفظ ثبات در کشور‌های منطقه غرب آسیا نبود، همه آن‌ها برای همیشه به دستان کفتار‌های داعشی و تکفیری تکه تکه می‌شدند.

 قاسم سلیمانی شخصیتی است که برای همه جوامع، انسان‌ها، مرد و زن، پیر و جوان، کودک و بزرگسال قابل لمس بوده و محبوبیت ویژه‌ای میان همه اقشار مردم دارد، او را با لهجه کرمانی‌اش موقع سخنرانی به عنوان فرمانده لشکر ۴۱ ثارالله کرمان در زمان دفاع مقدس به یاد می‌آورم چه کسی فکر می‌کرد که مردی با لهجه شیرین محلی همان فردی است که اکنون تمام دنیا او را قهرمان می‌دانند و لقب ژنرال را به او داده‌اند.

 حاج قاسم همان جوان متعهدی است که با پرورش نیروهای توانمند، راهی مناطق جنگی ایران در دوران هشت سال دفاع مقدس شد تا دشمن وارد مرزهای کشور نشود، او از همان ابتدا خود را سرباز وطن دانست و آمادگی داشت تا برای کشورش از جان و مال خود بگذرد، زیرا گذشت و فداکاری از مهم‌ترین خصوصیاتش بود.

 وقتی زنده بود کسی به درستی از اقدامات ارزشمندش آگاهی نداشت اما بعد از شهادتش، یک جهان از او و فداکاری‌هایش مطلع شد، مردی که بدون جلب توجه با دشمنان بشریت می‌جنگید و سربازانی را از جنس خودش برای نجات انسانیت در دنیا پرورش می‌داد، سربازانی که شاید حاج قاسم نشوند اما برای همیشه رنگ و بوی او را به همراه داشته و دارند.

فرمانده‌ای که پشت تریبون‌ها اعلام کرد پایان داعش نزدیک است، به قول خود عمل کرده و پایان داعش را رقم زد، به‌طوری که خونخواران داعشی حتی از نام سردار هراس داشتند، اُبهت این مرد هرگز فرو نریخت و با همان چهره مهربان خود به مردم عراق، مقاومت در برابر دشمن را آموخت، مقاومتی که آنان هیچ انگیزه‌ای برای انجامش نداشتند، مکتب او حتی قهرمانان عراقی زیادی را پرورش داد تا برای وطن خود هزاران بار از جان خود بگذرند.

غربی‌ها برای خود قهرمان‌سازی می‌کنند، قهرمانانی خیالی که هرگز در تاریخشان زیست نکرده‌اند، اما ایران‌ و ایرانی همیشه در دامان خود قهرمانانی بزرگ و قدرتمند پرورش داده که برای نجات بشریت از جان و مال خود عبور کردند، قهرمانانی که تماماً واقعی بوده و در فیلم و سریال و انیمیشن زندگی نمی‌کنند، بلکه در بین مردم نفس می‌کشند و در مواقع خطر، سپر بلایی برای آن‌ها در مقابل حوادث می‌شوند.

سردار سلیمانی و تفکر او یک مکتب بزرگ است، مکتبی که انسان‌سازی و امید را در همه جهان رواج داد و شاگردانی تمدن‌‌ساز تربیت کرد، به‌طوری که همه شاگردان این مکتب نگرش و جهان‌بینی عمیقی درباره تمام مسائل جهان و اتفاقات پیرامون آن پیدا کردند، آن‌ها این دنیا را محلی برای عبور دانسته و سیم اتصال خود را به زمین بریده بودند تا به خدای خود در آسمان‌ها متصل شوند.

 قاسم سلیمانی تک وجهی نبوده و فقط به عنوان یک نظامی زیست نمی‌کرد، انسانی چند بُعدی بود که با هر کدام از ابعاد خود در بخش‌های مختلف کشور، فعالیت‌های ارزشمندی انجام می‌داد، در واقع می‌توان گفت که قهرمانان ما هم محبوب مردم‌اند، هم محبوب نظام و هم محبوب تمام جهانیان، چرا که مغز متفکری مانند حاج قاسم باید به چهره‌ای جهانی تبدیل می‌شد، شخصی که حقوق بشر را به معنای واقعی در منطقه زنده کرد و مشت محکمی بر دهان ضایع‌کنندگان حقوق بشریت زد.

اکنون که درباره او، مرامش و مکتبش می‌نویسم، احساس غرور می‌کنم، غروری همیشه به آن افتخار می‌کردم، غروری از جنس وطن‌پرستی و ولایت‌محوری. حاج قاسم برای من و هم سن‌ و سالانم تنها یک قهرمان نبوده و نیست بلکه او الگوی بزرگی برای رسیدن به پروردگار جهانیان است، مردی که با افتخار نامش را فریاد می‌زنیم و با امید به او فکر می‌کنیم، اگر چه شهید شد اما به قول رهبر عزیزِ ایران برای دشمنان، شهید سلیمانی بسیار خطرناک‌تر قاسم سلیمانی است، او رفت تا مسیر را برای شاگردانش باز و روشن کند، مسیری که جز خدمت به مردم کار دیگری انجام نداد.

 حالا که دیگر نیست دلمان بیشتر از قبل برای شنیدن و دیدن صدا و تصویرش از صدا و سیما تنگ می‌شود، انگار ایران یک گمشده دارد گمشده‌ای که هرگز باز نخواهد گشت اما همیشه در قلب تک‌ تک ایرانیان نفس خواهد کشید و تا ابد پایدار خواهد بود، قاسم سلیمانی همان مردی است که بدون حتی لحظه‌ای هراس از دشمن در خط مقدم عراق و سوریه می‌ایستاد اما آنان لحظه‌ای جرأت نداشتند به سمت او شلیک کنند، دشمنان ما بدانند که ما یاد و خاطر این بزرگمرد را برای همیشه گرامی‌خواهیم داشت.