ای ستارگان آسمان ولايت! اگر وصيت‌نامه‌ام را با سلام به شما شروع كردم؛ اين اميد را دارم كه در جوار شما باشم.

اى حسين، ای فرزند فاطمه، اى شهيد مظلوم، اى مولای من! اگر وصيت‌نامه‌ام را با سلام به خدمت شما بزرگوار شروع می‌كنم؛ اين از آن جهت است كه در موقع شهادت بر بالينم حاضر شويد.

اى مونس دل‌هاى شكسته، اى فريادرس بيچارگان و مستضعفين! موقع شهادتم بر بالينم بياييد و اگر در دنيا جمال رويتان را نديدم؛ بلكه موقع شهادت جمال رويت را ببينم.

هميشه دعا بخوانيد كه دعا انسان را مى‌سازد. قرآن بخوانيد كه دستورالعمل بندگان خدا است. قرآن قلب ما را روشن مى‌كند، انسان را هميشه به ياد خدا نگه مى‌دارد و اگر انسان به ياد خدا باشد ديگر گناه نمى‌كند. در زندگى خودمان برنامه سياسى، عبادى و اجتماعى داشته باشيم. نماز صبح و بعد قرآن و دعا بخوانيم. قرآن و دعا با اشك بعد از نماز اول وقت. اينكه می‌گويم اول وقت یعنی اگر انسان يك هفته با خدا باشد و يك روز نمازش را اول وقت نخواند ديگر حال نماز و دعا و قرآن خواندن را ندارد. روز جمعه را تعطيل كنيم براى نماز جمعه، دعاى ندبه، دعاى كميل و براى نظافت. برنامه سياسی اينكه در راهپيمايی‌ها شركت كنيم.

اگر با خدا باشيد همه دنيا را داريد. يعنی هم دنيای سالم و هم آخرت در جوار رحمت حق. انسان نزد خدا اين قدر مقام دارد كه مى‌تواند در جوار شهدا باشد. به قول مولا على‌بن‌ابي‌طالب(ع)، برادران بياييد هميشه جهاد كنيد. جهاد با نفس و مبارزه با نفس. اگر ياد خدا باشيد حتما در اين مبارزه پيروز خواهيد شد. به اميد پيروزی عليه دشمن اصلى ما شيطان نفس و شيطان رجيم.

برادران عزيز! امامتان، اين امام دلسوز را رها نكنيد؛ او را در تمام كارها يارى كنيد و با حضور در صحنه انقلابشان را به پيروزى برسانيد. می‌دانيد پيروزى نهايى چه موقعى است؟ آن موقع كه به قدس برسيم.

برادران طلبه! هرچه می‌توانيد خودتان را در عناوين مختلف اخلاق، عقیدتی، اقتصادی، فقه و... متخصص كنيد. از همه شما التماس دعا دارم؛ براى مغفرت منِ گناهكار و بالا رفتن مقام شهداى ديگر دعا كنيد.

پدر و مادر عزيزم سلام علیکم. من زحمات بسيار شما را هرگز فراموش نمى‌كنم. اجر و مزدى ندارم كه به شما بدهم، به خدا وا مى‌گذارم، ولى در عين حال درخواست مى‌كنم كه مرا ببخشيد و از من راضى باشيد. دستتان را مى‌بوسم كه بنده را بزرگ كرديد؛ خدا اجر به شما عنايت كند.

با شهادتم هيچ بيمى بر خود راه ندهيد. هميشه متوكل و متوجه خدا باشيد و افتخار كنيد و هر موقع آمديد بالاى سر قبرم، دست خود را بلند كنيد و با گريه و خلوص نيت بگوييد: «الهى تقبل منا هذه الهديه»؛ خدايا! قبول كن از ما اين هديه را. بعد از اين همه حرف این امانت از خدا بوده و به خود او بعد از 20 سال مى‌سپاريد. چه خوب است هديه خيلى خوب باشد و اگر يك لحظه بگوييد كه خدایا چرا اين هدیه را از ما گرفتيد؛ بدانيد من رنج خواهم برد پس هيچ فكرى نكنيد.

انتهای خبر/