وحید یزدانی، در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، با اشاره به افزایش نگرانی خانواده‌ها درباره فشارهای تحصیلی، اظهار کرد: کاهش استرس دانش‌آموزان تنها با یک رویکرد جزیره‌ای و محدود ممکن نیست و نیازمند ایجاد یک «اکوسیستم حمایتی یکپارچه» میان دانش‌آموز، خانواده و مدرسه است.

به گفته وی، این سه رکن باید در کنار یکدیگر و با هدفی مشترک عمل کنند تا فضای آموزشی از حالت فشارآور و اضطراب‌زا به محیطی حامی و توانمندساز تبدیل شود.

این کارشناس کودک بیان کرد: در سال‌های اخیر، رقابت‌های تحصیلی، فشار نمره، حجم زیاد تکالیف و انتظارات غیرواقع‌بینانه باعث شده است که دانش‌آموزان در سنین پایین نیز سطح بالایی از استرس را تجربه کنند. اما رویکرد درست این نیست که بخواهیم استرس را به‌طور کامل حذف کنیم؛ بلکه باید به دانش‌آموزان یاد بدهیم چگونه آن را مدیریت کنند و از آن برای رشد شخصی استفاده کنند.

 یزدانی اظهار داشت: استرس اگر در سطح منطقی قرار گیرد، می‌تواند عامل انگیزش باشد، اما زمانی که از حد بگذرد، مستقیماً بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و سلامت روانی دانش‌آموز تأثیر منفی می‌گذارد.

 وی با اشاره به اینکه بخش مهمی از راهکارها توسط خود دانش‌آموز قابل انجام است، توضیح داد: دانش‌آموز باید یاد بگیرد که مسئولیت‌های فراتر از توان خود را نپذیرد، برنامه‌ریزی ساده روزانه داشته باشد، به فعالیت بدنی توجه کند و خواب کافی را فدای درس خواندن نکند. همچنین استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند تمرکز بر تنفس، در لحظات تنش بسیار کمک‌کننده است، مدیریت هیجان، مهارتی آموختنی است و باید از سنین کودکی تقویت شود.

این درمانگر اختلالات یادگیری با اشاره به نقش سیستم آموزشی گفت: مدارس باید فضای رقابتی افراطی را کاهش دهند و به جای تمرکز دائمی بر نمره و رتبه، به پیشرفت فردی هر دانش‌آموز توجه کنند.

یزدانی تأکید کرد: حضور مشاور در دسترس و آموزش‌دیده برای شنیدن مشکلات دانش‌آموزان ضروری است و مدارس باید دوره‌های مهارت‌های زندگی از جمله مدیریت استرس، مدیریت زمان و مهارت‌های ارتباطی برگزار کنند، «تفریح، بازی و فعالیت‌های گروهی نه تنها اتلاف وقت نیست، بلکه یک جزء جدایی‌ناپذیر از سلامت روان دانش‌آموز محسوب می‌شود.»

وی در بخش دیگری به نقش والدین اشاره کرد و افزود: محبت و حمایت والدین نباید مشروط به نمره باشد. مقایسه کردن فرزند با دیگران، از بین بردن اعتمادبه‌نفس است. والدین باید شنونده‌ای بدون قضاوت باشند و خانه را به فضایی امن تبدیل کنند که فشارهای بیرونی را خنثی کند. باید خانواده‌ها معیارهای موفقیت را بر اساس توانایی‌های واقعی فرزند تنظیم کنند، نه انتظارات جامعه.

این مشاور کودک و نوجوان هشدار داد: اگر استرس دانش‌آموز به حدی برسد که خواب، خوراک، روابط یا عملکرد روزمره او مختل شود، مراجعه به روانشناس ضروری است. همان‌طور که بیماری جسمی نیاز به درمان دارد، مشکلات روانی نیز باید جدی گرفته شود.

یزدانی در پایان خاطرنشان کرد: هدف ما این نیست که دانش‌آموز را از هر چالشی دور کنیم، بلکه باید به او یاد بدهیم چگونه در دریای چالش‌ها شنا کند. وقتی خانواده، مدرسه و خود دانش‌آموز در کنار هم قرار گیرند، استرس از یک تهدید فلج‌کننده به فرصتی برای رشد تبدیل می‌شود.

انتهای خبر/*