به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید حسين اسديان، دهم آذر ۱۳۴۰ در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش رمضان و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته عمران درس خواند و دیپلم گرفت. ازدواج کرد. به عنوان پاســدار در جبهه حضور یافت. بیست و سوم تیر ۱۳۶۱ در خرمشــهر بر اثر اصابت ترکش شــهید شد. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.

متن وصیت‌نامه این شهید:

انسان از اول خلقت خود داراى هدفى است بس شريف، كه در راه اهداف خود، گرانبهاترين چيز خود را كه جان است، فدا مى‌كند. از هابيل گرفته تا به الان كه رهبر وجود دارد، هميشه در مقابل قابيليان جنگ و ستيزى وجود داشته و دارد. قابيليان زمان ما نمى‌خواهند كه بشريت امروز در رفاه و آسايش زندگى كنند و مى‌خواهند كه ملت‌ها را زير سلطه خود نگه دارند، ولى هابيليان نمى‌گذارند و تا آخرين قطره خون خود مى‌جنگند.

انسان يك امانتى است در روى زمين كه از خود نيست؛ بلكه از معبودى به نام الله است. او يك سير تكاملى در روى زمين را طى مى‌كند تا هر اندازه به درجه‌اى از كمال برسد.

دنيا يك بازيچه‌اى بيش نيست. جهان يك ماهيت از اويى و به سوى اويى دارد. انسان رفتنى است؛ انسان مى‌ميرد اما چه بهتر كه در راه خدا بميرد.

بنده وصيت مى‌كنم كه امام را تنها نگذاريد و نماز جمعه پايگاه وحدت بخش سياسى و عقيدتى را خالى نگذاريد. دعاى كميل را ترك نكنيد. وصيت‌نامه شهدا را خوانده و به آنها عمل كنيد؛ چون نبايد خون شهدا از بين برود. ما بايد ادامه‌دهنده راه شهدا باشيم. هميشه در خط امام و براى اسلام كار كنيم و كارى كنيم كه باعث رضاى خدا و خوشحالى مردم باشد. من اول از خدا طلب مغفرت مى‌كنم و بعداً از پدر و مادرم مى‌خواهم كه اگر هر بدى و نافرمانى از من سرزده مرا به بزرگى خودشان ببخشند. از آنها به عنوان يك فرزند خواهش مى‌كنم كه با هم با خصومت رفتار نكنند. دستگاه عكاسى را نفروشيد و از آن استفاده كنيد.

ولى اگر نتوانستيد استفاده كنيد. آن را بفروشيد لباس‌هايم را مى‌توانند بپوشند.

با اميد پيروزى اسلام

مورخ بیست و هفتم خرداد ۱۳۶۱

وكيل وصى من پدرم و مادرم هستند.

انتهای خبر/