به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، مهدی بهرامی فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: جنگ ترکیبی ۱۲ روزه، صرفاً یک درگیری امنیتی نبود؛ بلکه آزمونی برای سنجش عمق انسجام ملی در برابر فتنه‌ای پیچیده و چندلایه بود.

آنچه در این روزها رخ داد، فراتر از واکنش‌های معمول به تهدیدات خارجی بود. ملت ایران، با تمام تنوع فرهنگی، نسلی و اجتماعی خود، حول یک محور واحد گرد آمد؛ مقاومت.

انسجام ملی در سایه مقاومت عاشورایی

انسجام ملت ایران، برخاسته از نظریه‌ای است که جمهوری اسلامی از روز نخست بر آن بنا شده؛ نظریه‌ای که ریشه در عاشورا دارد و با فریاد «هیهات منا الذله» امام حسین علیه‌السلام، به یک راهبرد سیاسی و اجتماعی تبدیل شده است. در این جنگ، مردم نه فقط با احساسات، بلکه با منطق عاشورایی وارد میدان شدند؛ منطقی که ظلم‌ستیزی، عزت‌طلبی و ایستادگی را در برابر تحقیر و سلطه‌طلبی به‌عنوان اصول بنیادین معرفی می‌کند.

دهه نودی‌ها، نسل جدیدی که دشمن روی آن‌ها حساب ویژه‌ای باز کرده بود، برخلاف تصور طراحان جنگ شناختی، با بصیرت و حضور میدانی، نشان دادند که روح عاشورا در جان نسل امروز نیز زنده است. این نسل، نه با شعار، بلکه با اقدام، در کنار انقلاب ایستاد و انسجامی را رقم زد که دشمن را به عقب‌نشینی واداشت.

مقاومت حسینی؛ زبان مشترک آزادگان جهان

عاشورا، از همان آغاز، فراتر از یک واقعه مذهبی بود. پیام آن، جهانی و انسانی است؛ فریادی علیه ظلم، تحقیر، و انحراف. همین ویژگی باعث شده که مقاومت حسینی، به زبان مشترک همه آزادگان عالم تبدیل شود؛ چه مسلمان، چه مسیحی، چه بی‌دین اما با وجدان.

در جنگ ترکیبی اخیر، این پیام بار دیگر در سطح جهانی طنین‌انداز شد. مقاومت جمهوری اسلامی در برابر هجمه‌های رسانه‌ای، امنیتی و روانی، نه‌تنها در داخل کشور، بلکه در میان نخبگان و فعالان ضدظلم در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفت. بسیاری از تحلیل‌گران، فعالان ضدجنگ، و حتی چهره‌های فرهنگی در غرب، با مشاهده ایستادگی ملت ایران، از آن به‌عنوان «مقاومت اخلاقی» یاد کردند.

این هم‌صدایی جهانی، نشان داد که راهبرد عاشورایی جمهوری اسلامی، نه‌تنها در داخل، بلکه در عرصه بین‌المللی نیز ظرفیت ایجاد وحدت و همبستگی دارد. همان‌طور که عاشورا محور اجتماع آزادگان شد، امروز نیز مقاومت ایران در برابر ظلم، به نقطه‌ی اتصال وجدان‌های بیدار در سراسر جهان تبدیل شده است.

وطن‌دوستی در پرتو ایمان و شهادت

در تاریخ ایران، وطن‌دوستی همواره با ایثار و فداکاری معنا یافته است. اما در دوران جمهوری اسلامی، این مفهوم به اوج خود رسید؛ چرا که وطن‌دوست‌ترین ایرانیان، همان‌هایی بودند که با منش اسلامی، جان خود را فدای خاک و عزت این سرزمین کردند.

شهدا، سرداران، علما و مجاهدان، نه از سر تعصب کور، بلکه با آگاهی و ایمان، در راه دفاع از وطن قدم گذاشتند. آن‌ها با الهام از عاشورا، نشان دادند که وطن‌دوستی و دینداری نه‌تنها متضاد نیستند، بلکه مکمل یکدیگرند. در واقع، آن‌ها وطن را نه فقط به‌عنوان خاک، بلکه به‌عنوان سنگر ایمان و عزت می‌دیدند.

در جنگ ۱۲ روزه نیز، همین روحیه در میان مردم و جوانان موج زد. حضور نسل جدید در کنار نیروهای نظامی و انقلابی، نشان داد که وطن‌دوستی در ایران، همچنان در پرتو ایمان معنا دارد. این حضور، نه از سر هیجان، بلکه از سر بصیرت بود؛ بصیرتی که از عاشورا آموخته بود چگونه در برابر فتنه‌ها بایستد و پرچم حق را برافراشته نگه دارد.

جنگ ترکیبی اخیر، بار دیگر اثبات کرد که نظریه مقاومت جمهوری اسلامی، برخاسته از عاشورا، توانسته سه دستاورد بزرگ را رقم بزند: انسجام ملی، هم‌صدایی جهانی، و وطن‌دوستی متعهدانه. این مسیر، مسیر شهداست؛ مسیری که با فریاد «هیهات منا الذله» آغاز شد و امروز با حضور جوانان بصیر، همچنان ادامه دارد. دشمنان شاید عقب‌نشینی کنند، اما نبرد حق و باطل پایان ندارد. پرچم حق، همچنان بر فراز فتنه‌ها برافراشته است.