به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، 

 شهید ابوالفضل صحرایی" پنجم دی‌ماه سال ۱۳۱۰ در تهران دیده به جهان گشود. پدرش شمس‌الله و مادرش فاطمه نام داشت. پس از حضور در جبهه دوازدهم آبان‌ماه سال ۱۳۶۱ به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در بهشت‌زهرا تهران آرام‌گرفته است. در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.

 بسم‌الله الرحمن الرحیم

با درود و سلام فراوان به رهبر کبیر انقلاب و امت شهیدپرور ایران. وقتی هر انسانی خدا را شناخت و به او ایمان آورد تمام پلیدی‌ها را از خود بیرون می‌راند، تا اینکه خشنود از نعمت‌های خدا پیش خدای خود رود و رستگار شود؛ و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء ولکن لا تشعرون.
 
 سلام بر پدر عزیزم: پدرجان اینک من با سلاح ایمان و عشق به الله همچون کوه استوار و دریایی خروشان به جنگ مزدوران متجاوز عراقی و دست‌نشاندگان آمریکا مستکبر می‌روم. من الان به بهترین لحظه‌های زندگی خودم رسیدم و با گام‌های استوار به‌ طرف معشوق خود می‌روم. درود بر تو پدر که شب و روز کار کردی و با دست‌های تاول‌زده خویش مرا بزرگ و تربیت کردی و به جنگ فرستادی تا با دشمنان که به این مرزوبوم یورش کردند نبرد کنم و هیچ ترسی هم ندارم؛ زیرا به گفته امام خمینی از قرآن کسانی که در راه اسلام جهاد کنند چه کشته شوند و چه بکشند پیروزند و این فرق اساسی مکتب ما اسلام با سایر مکتب‌ها است و رمز پیروزی ما در همین است.

 چون کنار پیروزی را در ظاهر می‌بینند؛ ولی ما نه پدرجان اینک در آخرین لحظات عمرم با شما وداع می‌کنم و تنها خواسته من این است که اگر حق فرزندی را ادا نکردم قلباً از دست من راضی باشید و مرا ببخشید.

 سلام بر تو مادر عزیزم: اما تو ای مادر تو که نزدیک‌ترین و مهربان‌ترین انسان در طول زندگی من بودی برای من زحمات زیادی کشیدی در کودکی شب‌ها بی‌خوابی کشیدی و به من شیر دادی تا بزرگ شوم و به من تربیت آموختی از شما تشکر می‌کنم و اگر حق فرزندی را ادا نکردم از شما می‌خواهم که مرا با روح بزرگواری که داری ببخشید.

 مادرجان می‌دانم که دوست داشتی من ازدواج کنم و پدرم مرا داماد کند ولی من ترجیح دادم که بین شهدای تاریخ باشم از زمان حضرت محمد و فرزند او امام حسین و یارانش و شهدای این انقلاب بزرگ. 
 سلام بر خواهر و برادرم: مادرجان سلام مخصوص مرا به خواهرانم برسان و وصیت من به آن‌ها این است که فرزندانی شایسته و باایمان برای جامعه تربیت کنند؛ زیرا این ارزشمندترین کار و عبادت است.

 پدرجان سلام گرم مرا به برادرم برسان و وصیت من به ایشان این است که سلاح به زمین افتاده مرا همچون سلاح خود در دست گیرد و تا آزادی قدس و صادرکردن این انقلاب اسلامی به جهانیان بجنگد؛ زیرا پیروزی نزدیک است.

 مادر و پدر عزیزم: از اینکه مرا بزرگ کردید و به جبهه فرستادید سپاسگزارم. اگر من شهید شدم ناراحت نشوید؛ زیرا خواسته شما این بود که من به آرزوهای خودم برسم و شهادت هم آرزوی من بود؛ بلکه باید خوشحال شوید فرزند شما به‌خاطر اسلام، مکتب قرآن، مملکتشان و آزادی شهید شده است.

 من به شما پدر و مادرها افتخار می‌کنم که چنین فرزندانی تربیت کرده‌اید و می‌کنید مادر و پدرم من امانتی نزد شما بودم و از اینکه این امانت را که خدا به دست شما سپرده بود به این خوبی نگهداری کردید ممنون هستم و الان این امانت را خدا از شما می‌خواهد؛ بنابراین نباید ناراحت بشوید.

 خانواده عزیزم: اگر من شهید شوم که شهادت آرزوی من است برایم گریه نکنید و نگذارید که کسی برایم گریه کند؛ زیرا شهدا وقتی شهید می‌شوند پاک می‌شوند.

 گریه برای آن‌ها مفهومی ندارد به‌جای گریه‌کردن بعد از رفتن من راه امام که همان راه پیامبر اسلام است بروید و درزندگی‌تان با مبارزه در برابر طاغوتیان و منافقین ادامه دهید و برایم زیاد خرج نکنید.

 اما دوستانم! من از دوستانم خواهش می‌کنم که اگر آن‌ها از من ناراحتی دارند و من نتوانستم از دل آن‌ها بیرون بیاورم، مرا به بزرگی و معرفت خویش ببخشند، چون دیگر آن‌ها را نمی‌بینم تا از آنها حلالیت بطلبم.

 پدر و مادر و برادرم: برای من از کسانی که آنها را می‌شناختم و یا سروکار داشتم حلالیت بطلبید چه فامیل و چه دوست و چه کاسب قدیمی یا جدید. 

و در ضمن اگر شهید شوم باز توصیه می‌کنم کم برایم خرج کنید من نه به کسی بدهکار هستم و نه طلبکار اندکی پول که در بانک دارم مقداری هم خودتان بگذارید و خرج دفن و کفنم کنید.

من از راه دور خانواده عزیزم را دیده‌بوسی هستم و در خانه وصیت‌نامه از خداوند بزرگ برای خانواده شهدا و خانواده خودم صبر و شکیبایی مسئلت می‌نمایم. چرا که در زنده‌بودنم همیشه یاد تو بودم. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار امام را دعا کنید.