به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «هرمز بابایی»، سی‌ام مهر ماه سال ۱۳۴۲به دنیا آمد، پدرش فضل‌الله و مادرش ملک نام داشت و تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت، بیست و هشتم اسفند ماه سال ۱۳۶۳، در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به سر شهید شد.

بخشی از متن وصیت‌نامه شهید هرمز بابایی به شرح زیر است؛

بالاخره پس از ماه‌ها انتظار توفیق یافتم که در صف سربازان (خدمتگزاران) امام زمان(عج) حضور یافته و به ملت شهیدپرور آن حضرت، خدمتگزاری کرده و علیه کفر جهانی و شیطان کوچکِ آمریکا- صدام یزید کافر، بجنگیم. من می‌روم؛ چرا که باید رفت. آری! باید رفت اگر چه در این رفتن، سختی‌ها و بلا‌های زیادی به انسان تحمیل شود. باید عاشق شد و دنیا را رها کرد و رفت.

گاهی آرزو می‌کنم‌ای کاش نبودم و دلم می‌خواهد از این دنیا بروم و آرزو دارم شهید شوم؛ چرا که «این دل تنگم غصه‌ها دارد / گوییا میل کربلا دارد» پدر جان! من شهادت در راه خدا تنها آرزویم بود و آخر هم به آرزویم رسیدم؛ از شما می‌خواهم که برایم اشک نریزید، اگر هم اشک می‌ریزید، برای آقامان امام حسین(ع) بریزید.

پدر جان! هر چه می‌توانی از مردم شفاعت مرا بگیر؛ از فامیل‌ها بخواه که مرا حلال کنند و هر بدی که از من دیده‌اند، مرا ببخشند؛ چون من به آن‌ها نتوانستم خوبی کنم. من برای این به جبهه آمدم که وظیفه الهی است و اینکه برای خداوند و جامعه خدمتی کرده باشم و وظیفه هر مسلمان است که در راه خداوند به خلق خدمت کند.

انتهای خبر/