به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «غلامرضا جعفری» فرزند قربانعلی در تاریخ دهم مهرماه سال 1345 در شهرستان سلطانيه متولد شد. در كودكی بسيار چابک و زيرک و خيلی شلوغ بود به حدی كه مادر هميشه از دستش شاكی بود. پس از ورود به مدرسه به تدريج آرام و آرام‌تر شد.

بعد از انقلاب اكثرا در راهپيمايی‌ها همراه و در كنار پدر بود، در سال آخر دبيرستان بدون اطلاع خانواده قبل از موعد سربازي براي سپاه ثبت‌نام نموده بود اما مادر ايشان اجازه بر اين كار نداد. ايشان چون اصرار داشت برود با تبديل سربازی وظيفه و قبل از امتحانات آخر سال درسی به سربازی اعزام شد، پس از آموزشی در پادگان سيد الشهدا كرج به مناطق جنگی غرب و جنوب اعزام شد، يكی دو مرحله نيز آسيب مختصري ديد و بهبود پيدا كرد.

او بيشتر زمان سربازی خود را در همان منطق جنگی به خاطر اينكه خطاط بود در واحد تبليغات لشگر سيد الشهدا مشغول خدمت بود و فعاليت می‌کرد. پس از پايان خدمت سربازی در اداره هواپيمايی جمهوری اسلامی ايران هما مشغول كار شد و سرانجام به صورت بسیجی داوطلب در هشتم مردادماه 1367 در زمان عمليات درگيري‌هاي مرصاد در منطقه جنوب در شلمچه پاسگاه زید به فیض شهادت نائل آمد. مزار ایشان در قطعه 40 بهشت زهرا تهران واقع است.

بخشی از وصيت‌نامه شهید غلامرضا جعفری را با هم می‌خوانیم.

بسمه تعالي

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»

مپنداريد كساني كه در راه خدا كشته می‌شوند مرده‌اند؛ بلكه آنان پيش خدای خويش روزی می‌خورند.

با سلام و درود بر يگانه منجي عالم بشريت صاحب عصر امام زمان (عج) نائب بر حقش پيرو جماران قلب تپنده تمام مستضعفان جهان و اميد همه مظلومان و ستم‌ديدگان عالم امام خمينی و سلام و درود حق بر رزمندگان كفر ستيز و جان بر كفان خطه توحيد آنان كه در راه اعطای حق و برای احياء‌ اسلام از جان و مال خود مي‌گذرند و روانه جبهه جنگ مي‌شوند و از جان خود دريغ نمي‌ورزند و سلام و درود حق بر شهيدان كه جان خود را هديه الله نمودند و با دادن جان خود ما را از خواب خفته بيدار كردند، خداوند شهيدان را با امام حسين (ع)‌ محشور بگرداند (آمين)‌ و سلام و درود بر شهيدان زنده در عرصه وجود و سلام و درود و حق بر كليه مجروحان و معلولان و جانبازان اسلام و اسراي عزيز ايران.

برادران و خواهران عزيز ياد شهيدان را از خاطرتان به دور نداريد. اين شهيدان بايد در جهان اسلام نامشان زنده بماند و در تاريخ ثبت شود.

برادران و خواهران گرامي هر چيز يك بار به بهشت شهيدان بهشت زهرا برويد و يادي از آنها كنيد و خاطره آنها را در اذهانتان زنده كنيد، ببينيد كه آنها براي چه رفتند و به شهادت رسيدند. آيا آنها نمي‌توانستند در اين دنيا به راحتي زندگي كنند بروند كار كنند زن و بچه‌اي داشته باشند و كنار آنها بنشينند و زندگي آرامي داشته باشند؟ آري آنها راضي به رضاي خدا شدند.

انتهای خبر/