به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، یکم اسفند ماه سال 1348 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش رسول و مادرش صدیقه نام داشت. او که مجرد بود و تحصیلاتش را تا مقطع دوم دبیرستان ادامه داده بود، پس از حضور در جبهه بیست و سوم اسفند ماه سال 1362 در منطقه عملیاتی شرهانی به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در بهشت زهرا تهران آرام گرفته است.

متن وصیت‌نامه به شرح ذیل است:

«احسب الناس ان یترکوا لیقولو آمناهم لایفتنون.»

«سلام علیکم و رحمت الله و برکاته»

«ای خدا ای جان و روح ما ای که ما را در نعمت‌های دنیا قرار دادی خدایا تو که با کرامتت با ما برخورد کردی ما با چه زبانی تو را شکر کنیم. خدایا به حقانیتت قسم! اگر شب تا صبح و صبح تا شب برای تو بیداری بکشیم باز هم کم است، خدایا ما آمده‌ایم تا جان بی‌ارزشمان را در راه تو فدا کنیم.

این جان که روزی با باری پر از گناه به زیر خاک می‌رود، پس چه بهتر با مقامی رفیع‌تر به لقاءالله بپیوندد. به درستی که انسان وقتی پی به مقام شهادت می‌برد از آن نمی‌تواند دل بکند، ما که گوشه‌ای از این حقیقت را پی بردیم عاشق شدیم عاشق خدا، زیرا که عاشق شدن زمینه شهادت است، ما درس شهادت را از حسین آموختیم زمانی که حسین(ع) می‌فرماید: «اگر اسلام با خون من زنده می‌شود پس ای شمشیرهای بران مرا در برگیرید.»

آری این‌گونه معلمان داریم و حالا بر حال خود می‌گرییم که چقدر غافل بودیم از یاد او، ای خدا به ما آن توفیق را بده که حقایق را دریابیم. حال ای امام عزیز، ای که راه امامان و ائمه طاهرین را ادامه می‌دهی تو را درود باد که ما را از خواب خرگوشی بلند کردی، در اصل باید خدا را شکر کرد که تو را به ما عطا کرد.

ای امام! رزمندگان با یاد ائمه و تو جلو می‌روند. ای امام خمینی! شما نوری هستی از دیار نورها. تو بودی که نور ایمان را در دل‌ها روشن کردی تا توانستیم با دلی روشن به مسائل بنگریم. درود خدا و خلق خدا بر تو باد ای امید مستضعفین.

 ای مادرم و پدرم و خواهران و برادرانم و آشنایان و دوستانم، نکند که امام را مانند اهل کوفه تنها بگذارید! او امید تمام محرومان عالم است، او حسین زمان است، او نگهبان اسلام است و پاسدار حقیقی و منابع دینی ما است.

به شما وصیت دیگری  که دارم این است که یاران صدیق امام خمینی را تنها نگذارید که آنان امیدان امام و تمام انسان‌های محروم هستند.»

انتهای خبر/