به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، سمیه مافی فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: شروع این جنبش در واقع اعتراض به لغو برده‌داری در ژوئیه سال ۱۸۴۸ در آمریکا، نشر این تفکر در کشور آلمان برای برقراری تعادل میان حق کار آزاد و حقوقی چون بیمه و بازنشستگی برابر با مردان در مقابل کار مساوی بود، موضوعی که در حال حاضر در جهان مورد توجه است، «موضوع زن» است.

 جایگاه و شأن زن در جامعه می‌تواند به یک کانون بحران تبدیل شود، در ابتدای امر هدف زن‌گرایی (فمنیسم) رسیدن به حقوق برابر (کارمزد) در مقابل مردان بود، ولی با گذر زمان خواسته‌ها و اهداف این جنبش تغییر کرد و از دهه ۱۹۶۰ تا حدود ۲۰ سال بعد فمنیست‌های رادیکال مدعی شدند که زنان اساساً برتر از مردان هستند.

 انواع جریان فمنیسم در جهان

به‌طور کلی چهار جریان و موج فمینیسم در غرب رخ داده است که آن را می‌توان به ۶ گروه تقسیم‌بندی کرد، فمینیسم لیبرال، فمینیسم مارکسیستی، رادیکال فمینیسم، فمینیسم پسامدرن و فمینیسم اسلامی که در موج چهارم فعالیت‌های این جنبش با فضای مجازی گره خورد و با ایجاد کمپین‌های اجتماعی در بستر اینترنت و با اتکاء به رسانه، عنوان فمینیسم برخط را به خود گرفت با طرح این شعار که «زنان مدیریت بدن و مالکیت تن خود را دارند.»، یکی از مهم‌ترین مسئله موجود در جهان «بحران مسئله زن» است، در واقع نگاه غلط و بد فهمیدن جایگاه و شأن زن در جامعه و نیز بد فهمیدن مسئله خانواده و بد عمل کردن در رفتارهای داخل خانواده است که موجب بحران اخلاق، بحران خانواده و هویت زنان می‌شود.

سخن جمعی از محققان حوزه زنان

 خانم الیزابت فاکس گنوز، رئیس انستیتو مطالعات زنان در آمریکا می‌گوید‌‌: «در نهضت فمینیسم، مذهب را به این دلیل که می‌خواهد به زنان بگوید که چگونه باشند و چگونه فکر کنند محکوم می‌کنند و موافق مسائلی همچون «سقط جنین» ، «آزادی جنسی» و  «همجنس‌گرایی» هستند»، بحرانی که غرب با آن دست و پنجه نرم می‌کند «کاهش میزان ازدواج رسمی»، «افزایش خانواده‌های تک والدینی»، «خانواده‌های بدون فرزند»، «افزایش طلاق» و... است، در واقع زن به جای یافتن آزادی و رهایی از بردگی با این هدف وارد میدان شد تا به اسارت دنیای مدرن دربیاید و توسط نظام پول و سرمایه‌داری از «صنعت هرزه‌نگاری» مبالغ هنگفتی را کسب کند.

به گفته توماس مور: «ما خود را از آغوش فرشتگان به درون جهنم انداختیم»، امروزه روسپیگری یک کار شرافتمندانه است، اصلاً این ایده روز جهانی زن به ۸ مارس نخستین بار با چه هدفی مطرح شده است؟ در تظاهرات ۲ هزار زن در ۲۳ فوریه ۱۹۰۹ با شعار «حق رای به زنان» پیشنهاد دادند که یکشنبه آخر هر سال با برگزاری تظاهرات سراسری در آمریکا روز زن را گرامی بدارند، بعد از فراز و نشیب‌های طولانی در سال ۱۹۷۷ سازمان ملل طی قطعنامه‌ای ۸ مارس را با عنوان روز «حقوق زنان و صلح بین‌المللی» وارد تقویم رسمی خود کرد.

پای فمنیسم  چگونه به ایران رسید؟

در ابتدا فمینیسم توسط حزب توده و کمونیست‌ها به ایران آمد و با شکل‌گیری کانون بانوان ایران در دوران کشف حجاب رضاخانی با تاسیس سازمان‌های خیریه وابسته به دولت مانع از مبارزه واقعی زنان ایران و پیوند آن‌ها با سایر زنان جهان گردید، می‌توان سه الگوی مختلف برای زنان تعریف کرد، «خانه‌نشینی»، «خانه‌گریزی»، «خانواده‌گرایی»، از دیدگاه شهید مطهری می‌توان این سه الگو را چنین تعبیر نمود، زن مانند یک شیء گران‌بهایی است بدون نقش که در جامعه منفعل بوده، یا این‌که زن شخص بی‌بهایی که دارای نقش است، زنی که در اداره جامعه نقش مستقیم دارد ولی به دلیل عدم رعایت حریم و ارتباط ارزان با مردان قدر و قیمتی ندارد در واقع همان شیء‌انگاری زنان و استفاده ابزاری از آن‌ها برای صنعت مد و لباس و پوشاک و تبلیغات، زنی که در اداره خانواده می‌کوشد و در عین حال در جامعه حضور سازنده دارد، چنین فردی به دلیل نگاه داشتن حدود اندازه و حریم ارتباط با مردان، قیمت و منزلت کسب کرده‌ است.

عدم تساوی حقوق زن و مرد

شعار تساوی حقوق و برابری جنسیتی در گرامیداشت این روز دستاویز تفکرات و جریانات سیاسی و اجتماعی مختلف مانند جشن ۸ مارس سال ۱۳۸۸ تجمعی برای گروه‌های اپوزیسیون و دستاویز سیاسی برای فشار بر افکار عمومی بود. حمایت از ٨ مارس، حمایت از «همجنس‌بازی»، «قانونی شدن روسپیگری» و «چند شوهری» از جمله اهداف حامیان روز ۸ مارس بود که از مسیر اصلی خود خارج شد و دستاویزی برای فشار سیاسی و اجتماعی به نظام گردید.

این روز به مرور از ماهیت برابری حقوقی و اجتماعی تغییر پیدا کرده و در پوشش و ترویج بی‌بندوباری‌ها با عنوان آزادی زنان و تامین بودجه از خارج کشور با ماهیت اسلام‌ستیزی و عبور از خط قرمزها از ویژگی حامیان روز ٨ مارس در ایران شناخته شد، اختصاص بودجه ۱۰۹ میلیون دلاری «کاندولیزا رایس» وزیر امور خارجه وقت آمریکا برای حمایت اقتصادی زنان و گسترش فمینیسم و طرح حقوق بشر در ایران جای تامل دارد، از زبان شادی ضابط یکی از دانشجویان زن مسلمان در مقطع دکترای علوم ارتباطات و اطلاعات استاندال گرونوبل در فرانسه که می‌گوید: «روز جهانی زن فریبی بیش نیست!» چرا که طبق ادعای کشورهای اروپایی و مدافع حقوق زنان، مخالف آزادی انتخاب زنان در خصوص استفاده از حجاب هستند، چرا که آزادی در انتخاب یکی است ارزش‌های اجتماعی در فرانسه محسوب می‌گردد و ممنوعیت حجاب در برخی از کشورها مورد سوال است، این‌که انتخاب کنی اسیر و مطیع استبداد مد، زیبایی و دلربایی دنیای مدرن نباشی مورد نکوهش و سرزنش است. 

۸ مارس روز یادبود مرگ زنانی است که در آتش جهل اسارت برای حقوق تساوی سوختند و به اسم تساوی حقوق زن و مرد بر اعتقادات و روح زن تاخته و خودشان را پشت دیوار آزادگی پنهان کردند، فمینیسم در داخل ایران چهره ضددینی و سیاسی به خود گرفته از قبیل زیر سوال بردن حکم ارثیه زنان، دیه زنان، حضانت فرزندان، سقط جنین، حضور در ورزشگاه و حق موتورسواری برای زنان، اگرچه این موضوعات ظاهر عامه پسندی دارد ولی در باطن درحال هویت‌زدایی زن مسلمان ایرانی و مشغول نمودن زنان به موارد حاشیه‌ساز است، اگر چه در پشت این شعارها نگاه حزبی و جناحی نقش اساسی دارد. 

انتهای خبر/