به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، پریسا کسائی فعال رسانه‌ای در یادداشتی نوشت: آشنایی ما با ائمه علیهم‌السلام و اهل بیتشان به دوران نوزادی باز می‌گردد، زمانی که طفلی شیرخوار در آغوش مادرانمان بودیم، آن‌ها آشناهای قدیمی ما در زندگی هستند که هر لحظه و با تمام وجود، برکاتشان را در طول حیات خود احساس کردیم.

برای ما بانوان، زنانِ تاریخ‌ساز همیشه ارزشمند بوده‌اند و برای همین تمام تلاشمان را برای درک زندگی این عزیزان کردیم،  حضرت زینب (س) نیز یکی از همان زنان تاریخ‌ساز است که دنیا در برابر اُبهتش سر تعظیم فرو آورده است.

زینب بنت علی کمی متفاوت‌تر از همه زنانی است که می‌شناسیم‌شان، شاید بیشتر از کمی متفاوت. او یک مکتب است مکتبی فراتر از همه عناصر دنیا، مکتبی که فداکاری و گذشت در آن حرف اول را می‌زند.

او شهیدپرور بوده و برای تمامی آن شهدا خطبه‌خوانی کرده است، زنی بسیار دانا و توانمند بود که به عنوان یک بانو بیشتر از تمام هم‌نوعان خود رشد یافت.

شخصیت دینی، اجتماعی، فرهنگی و از همه مهمتر سیاسی این بانوی عالم، تمام جهان اسلام را به لرزه درآورده است، کسی که مباحثه را بسیار کاردان‌تر از دیگران انجام می‌داد و همه بزرگان سخن و سیاست در مقابل این توانمندی بزرگ، سر تعظیم فرود می‌آوردند.

او را عقیله بنی هاشم نام نهادند، چرا که در بین زنان قریش و بنی هاشم درایت، تدبیر، صبر و بردباریش زبانزد بود. زینب (س) روایتگر بزرگی بود که پس از شهادت فرزندان، برادران و عزیزانش با تمام توان، ظلم بزرگی که به اهل بیت حسین (ع) شده بود را بازگو کرده و مهر خاموشی بر دهان ستمگران زمانه خود زد.

اما هدف من از نوشتن این ویژگی‌ها، رسیدن به لطیف‌ترین و در عین حال سخت‌ترین ویژگی این بانوی مهربان یعنی پرستار بودن حضرت است، به دلیل شهادت ظالمانه امام حسین (ع) او تنها حامی اهل بیت برادر خود بود.

برادرزاده‌هایش را مداوا می‌کرد و مرهمی از جنس عشق بر قلب رنجور و تن زخم خورده آنان می‌گذاشت، حضرت زینب (س) مادرانه از اسرای کربلا پرستاری کرده و تمام صبر و حوصله خود را وقف آنان می‌کرد.

به احترام شخصیت درمانگر این بانوی اسوه روز تولد حضرت را روز پرستار نامگذاری کرده‌اند تا از پرستارانی که با تمام وجود، خود را وقف سلامت بیمارانی می‌کنند که پناهی جز آنان ندارند تقدیر شود و به همه آنان یادآوری کنند زحمتی که برای همه درماندگان به جان می‌خرند، مورد توجه آن حضرت بوده و قطعأ پاداش این کار را از دستان او دریافت خواهند کرد.

پرستاران ما با تمام سختی‌ها و مشکلاتی که در مسیر زندگی و کار خود دارند مانند اسوه صبر و مقاومت، عقیله بنی هاشم بیماران را در آغوش گرم خود پناه می‌دهند.

بنابراین انتخاب این روز به عنوان روز پرستار، بسیار هوشمندانه و آگاهانه بوده، زیرا فقط او می‌توانست در ناامیدی کامل، صبوری خود را با اقتدار به نمایش بگذارد و مانند مادری مهربان فرزندان شهدای کربلا را نوازش کند.

کربلا صحنه تجلیِ پرستاریِ توأم با روایتگری بانوی دانشمند دشت نینوا است و شاعر چه زیبا گفت «کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب نبود» چرا که این بانوی فرهیخته با آشکارسازی بطن واقعه کربلا هیمنه پوشالی ظالمان عالم را نابود کرد.

پرستاری حضرت، تکمیل‌کننده نبوغ، صبر،استقامت و روایتگری او در تمام مقاطع زندگی‌اش بود و تجلی این نبوغ در پرستاران موجب ایجاد اهمیت ویژه‌ای برای این قشر کارآمد جامعه می‌شود. ازخودگذشتگی بی حد و مرز عقیله بنی هاشم موجب شد تا اسرای غریب کربلا با وجود غم‌ها و زخم‌های وجودی‌شان به حضرت تکیه کنند و دردهای بی‌امان خود را برای لحظاتی  از ذهن و جان خود دور کنند.

پرستاران کوهی از صبر، استقامت و مقاومت هستند که با همه وجود دستانشان را برای یاری بیماران دراز می‌کنند، تا با عشق‌ورزی‌شان آبی بر تب جانسوز آنان شوند،  تبی که همه ضعف، ناامیدی، غم و درد را در روحشان رشد داده است، روح هایی که ملتمسانه پرستارانی از جنس آب زلال را برای آرامش‌شان طلب می‌کنند.

انتهای خبر/