به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، سید محمدامین کشاورز، کارشناس‌ ارشد حقوق بین‌الملل، فعال سیاسی و مدرس سواد رسانه در یادداشتی نوشت: دونالد ترامپ، مردی که با شعارهای جنجالی و سیاست‌های پر سر و صدایش شناخته می‌شود، بار دیگر با سفر به عربستان سعودی نشان داد که هدفش از این حضور، چیزی جز بهره‌برداری اقتصادی و دوشیدن منابع مالی این کشور و برخی دیگر از کشورهای عربی نیست. در حالی که ایالات متحده زیر بار سنگین بدهی‌های کلان اقتصادی خود کمر خم کرده بدهی‌ که طبق آمار رسمی خزانه‌داری آمریکا در سال ۲۰۲۵ به بیش از ۳۵ تریلیون دلار رسیده ترامپ با ژست یک ناجی به منطقه غرب آسیا آمد تا با وعده‌های توخالی و نمایش قدرت، بار دیگر منابع مالی این کشورها را به جیب واشنگتن سرازیر کند.

هدف اصلی این سفر، فشار بر عربستان سعودی برای تأمین مالی پروژه‌های تسلیحاتی و قراردادهای کلان اقتصادی بود که به گفته تحلیلگران، بیش از آنکه به نفع منطقه باشد، برای کاهش کسری بودجه آمریکا و تأمین منافع کمپانی‌های تسلیحاتی این کشور طراحی شده است. عربستان سعودی، با ذخایر عظیم نفتی و وابستگی سیاسی‌اش به آمریکا، به مثابه گاوی شیرده برای سیاستمداران کاخ سفید تبدیل شده که هرگاه اقتصاد آمریکا به تنگنا می‌رسد، به سراغش می‌روند. این بار نیز ترامپ با دست پر از قراردادهای نفتی و تسلیحاتی به خانه بازگشت، اما این دوشیدن چه سودی برای مردم منطقه داشت؟ جز هزینه‌های هنگفت و افزایش وابستگی، آورده دیگری برای این کشورها قابل تصور نیست!

اما این تنها بخش ماجرا نیست. ترامپ در این سفر با بلوف‌های همیشگی‌اش علیه جمهوری اسلامی ایران، سعی کرد دل چند کشور عربی را به دست آورد. او با ادبیاتی سخیف و مثلاً تهدیدآمیز، ایران را هدف حملات لفظی خود قرار داد، اما این سخنان صرفاً نمایشی برای دلخوشی حکام عرب بود. تاریخ نشان داده که این تهدیدها هیچ‌گاه به اقدام عملی منجر نشده و تنها برای جلب حمایت مالی و سیاسی این کشورها به کار می‌رود؛ چرا که اگر قرار بود این تهدیدها اثری داشته باشد، آمریکا پیش از این می‌توانست معادلات منطقه را به نفع خود تغییر دهد. اما واقعیت این است که ایالات متحده در برابر قدرت منطقه‌ای ایران، بیش از آنکه اقدامی عمل کند، به لفاظی بسنده کرده؛ چرا که خوب می‌داند جمهوری اسلامی ایران قدرت بی‌قید و شرط منطقه است.

در نهایت، باید پرسید اگر آمریکا واقعاً این‌قدر قدرتمند است که ادعا می‌کند، چرا نمی‌تواند از پس مشکلات عدیده داخلی خود برآید؟ بحران اقتصادی، بدهی‌های سرسام‌آور، نابرابری اجتماعی و زیرساخت‌های فرسوده، تنها بخشی از چالش‌هایی هستند که این کشور را از درون تضعیف کرده‌اند. شاید بهتر باشد به جای دوشیدن کشورهای دیگر، کمی به فکر حل مشکلات خودشان باشند. اما ظاهراً برای سیاستمدارانی چون ترامپ، نمایش قدرت و پر کردن جیب کمپانی‌های آمریکایی، از رسیدگی به حال ملت خودشان مهم‌تر است.

تلنگری به مدعیان روشنفکری داخلی!

مدعیان روشنفکری در ایران، بیدار شوید! سال‌ها است که با توهم ناجی‌گری غرب، چشم به دستان آمریکا و متحدانش دوخته‌اید و فکر می‌کنید راه سعادت ایران از مسیر وابستگی به بیگانگان می‌گذرد. تاریخ را ورق بزنید؛ مگر تجربه تلخ وابستگی رژیم پهلوی به آمریکا را فراموش کرده‌اید؟ در دوران محمدرضا پهلوی، ایران به پایگاه نظامی و اقتصادی آمریکا در منطقه تبدیل شد و منابع نفتی و ثروت ملی کشور به تاراج رفت، در حالی که ملت ایران در فقر و عقب‌ماندگی به سر می‌برد.

مگر کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ را ندیدید که چگونه آمریکا و بریتانیا با سرنگونی دولت ملی مصدق، منافع خود را بر مصالح ملت ایران ترجیح دادند؟ یا به تجربه کشورهای عربی نگاه کنید؛ مصر در دوران انور سادات، عراق پس از اشغال توسط آمریکا در سال ۲۰۰۳، به جای دموکراسی و رفاه وعده داده شده، گرفتار هرج و مرج، ناامنی و غارت منابع نفتی‌اش شد، برجام و قصه‌ تلخ و خسارت محض آن، اکراین نمونه اروپایی موجود و ده‌ها مورد دیگر. این‌ها درس‌هایی از تاریخ است که نشان می‌دهد تکیه بر قدرت‌های خارجی، جز ذلت و عقب‌ماندگی، نتیجه‌ای ندارد. وقت آن است که از خواب غفلت بیدار شوید و به جای رویاهایی که در واشنگتن برایتان بافته‌اند، به ظرفیت‌های عظیم داخلی ایران نگاه کنید. ایران ما سرشار از منابع طبیعی، نیروی انسانی خلاق و جوان و فرهنگی غنی است که می‌تواند موتور محرک پیشرفت باشد. کلید پیروزی و عزت ایران، نه در دستان بیگانگان، بلکه در تبعیت از رهنمودهای حکیمانه رهبری، حمایت تمام‌قد از نخبگان و استعدادهای داخلی و ایستادن کنار مردم با همه وجود است. اگر به دنبال سعادت و سربلندی ایران هستید، دست از خیال‌پردازی‌های غربی بردارید و به توان ملت خود ایمان بیاورید.

انتهای پیام/