به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «حمدالله شاه‌بختی»، هشتم ارديبهشت1341، در روستای اوغلان‌تپه از توابع شهرستان ساوجبلاغ به دنيا آمد. پدرش محمدحســن، كشــاورز بود و مادرش بانوتاج نام داشــت. تا پايــان دوره ابتدايی درس خواند. در كارخانه چيت‌سازی كارگری مي‌كرد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. بيست و نهم فروردين 1363، در فكه توســط نيروهای عراقی با سوختگی به شهادت رسيد. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.

 در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.

«لاَ یُکَلِّـفُ اللَّـهُ نَفسًـا إِلّا وُسـعَها لَهـا مـا کَسَـبَت وَعَلَیهـا مَـا اکتَسَـبَت رَبَّنـا لا تُؤاخِذنـا إِن نَسـینا أَو أخطَأنـا رَبَّنـا وَلا تَحمِـل عَلَینـا إِصـرًا کَمـا حَمَلتَـهُ عَلَـی الَّذیـنَ مِـن قَبلِنـا رَبَّنـا وَلا تُحَمِّلنـا مـا لا طاقَـةَ لَنـا بِـهِ وَاعـفُ عَنّـا وَاغفِـر لَنـا وَارحَمنـا أَنـتَ مَولانـا فَانصُرنـا عَلَـی القَـوِمِ الکافِریـنَ» (آیـۀ ۶۸۲ سـورۀ بقـره )

هیچ کـس را تکلیـف نکننـد؛ مگـر به قـدر توانایـی او. نیکی‌هـای هرکـس بـه سـود او و بدی‌هایـش نیـز بـه ضـرر خـود او اسـت. بـار پـروردگارا! مـا را بـر آنچـه بـه فراموشـی و یـا بـه خطـا کردهایـم، مؤاخـذه مفرمـا! بـار پـروردگارا! تکلیـف گـران طاقت‌فرسـا چنان کـه بـر پیشـینیان نهـادی، بـر مـا مگـذار! پـروردگارا! بـار تکلیـف فوق طاقـت مـا را بـه دوشـمان منـه و بیامـرز و ببخـش گنـاه مـا و بـر مـا رحمـت فرمـا! تنهـا سـلطان و یـار و یـاور مـا تویـی! مـا را بـر مغلوب کـردن گـروه کافـران یـاری فرمـا! آمیـن یـا رب العالمیـن بـه حـق محمـد و الـه الطاهریـن.

از آنجایی کـه هـر مسـلمانی، بلکـه هـر انسـانی بایـد بـدون وصیـت نمیـرد، مـن نیـز بـا یـاد خـدای متعـال وصیت‌نامـۀ خـود را بـه شـرح زیـر عرضـه می‌دارم.

اول از خــدای بــزرگ می‌خواهــم مــرا در یاری نمــودن رزمنــدگان اســلام هرچــه بیشــتر توفیــق فرمایـد و در دنیـا سـعادت را و در آخـرت روسـفیدی و سـرفرازی را نصیبـم فرمایـد! دوم، از پـدر و مـادر گران‌‍قـدر و بـرادران و خواهـران عزیـزم می‌خواهـم کـه مـرا حـلال نماینـد. همچنیـن از بـرادران و خواهـران دینـی‌ام و سـایر خویشـان و نزدیکانـم می‌خواهـم مـرا حـلال نماینـد. بـاری قـرآن و اسـلام همـۀ مـا را بـه اطاعـت و عبـادت اللّـه و پیـروی از احـکام قـرآن و اسـلام دعـوت می‌کنـد، مـن نیـز بـه شـما عـرض می‌کنـم کـه امـام خمینـی  بـرای اسـلام و قـرآن قیـام فرمـود و این همـه مشـکلات و مصیبـات و رنج‌هـا و مشـقات کـه ملـت مـا و امـام عزیـز مـا دارنـد می‌کشـند، همـه به خاطـر اسـلام اسـت و تحمـل آن، عبـادت اسـت. مـن داوطلبانـه بـه جبهـه اعـزام می‌شـوم و هیـچ اجبـاری نبـود کـه مـن بـه جبهـه بـروم؛ امـا مـن خـود بـرای یاری نمـودن رزمنـدگان اسـلام به حـد قـوه‌ام ایـن راه را انتخـاب کـردم و مطمئنـم شـما پـدر و مـادر عزیـز و سـایر خویشـانم، بـرای مـن و سـایر کسـانی کـه عاشـقانه بـه جبهـه می‌رونـد، دعـا می‌کنیـد و بـرای سـلامتی امـام و همچنیـن (بـرای) نابـودی همـۀ دشـمنان دیـن و قـرآن و مسـتضعفین در سراسـر پهنـۀ عالـم همیشـه دعاگـو می باشــید.

بـاری مـن بـه هیچ کـس بدهـکار نیسـتم و ازکسـی هـم چیـزی طلـب نـدارم و امیـدوارم پـس از انجـام وظایـف به نحـو احسـن و شایسـته، بـه حضـور شـماها بازگـردم؛ امـا خواهشـم ایـن اسـت چنانچـه شـهادت نصیبـم شـد، زیـاد خـود را آزار و اذیـت ندهیـد. دیگـر عرضـی نـدارم.

«وَالسَّلَامُ‌عَلَیٰ‌مَنِ‌اتَّبَعَ‌الْهُدَیٰ»

(و‌سلام‌ بر‌آنان‌ که‌ پیرو‌ راه‌ هدایت‌اند).