به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «عبدالله صادقی»، یازدهم شهریور ماه سال 1343 در تهران دیده به جهان گشود. پدرش محمد و مادرش درة‌الصدف نام داشت. او که مجرد بود و تحصیلاتش را تا مقطع سوم راهنمایی ادامه داده بود، پس از حضور در جبهه ششم مرداد ماه سال 1360 در منطقه عملیاتی سردشت به شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در بهشت زهرا تهران آرام گرفته است. در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.

«گمان مبر آنان را كه در راه حق شهيد شده‌اند، مرده‌اند، بلكه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزى مي‌خورند»

«و اينک كه شما را به خاطر خدا و رسول خدا ترک كرده‌ام اما بدانيد كه قلبم با شماست و همواره با شما خواهد بود و آنگاه كه به وسيله گلوله‌هاى دشمن تكه‌پاره می‌شوم، در آن لحظه با شما خواهد بود، ولى در آن زمان فقط روح من است كه با شادابى و خرمى با شما خواهد بود و اين است حيات جاويدى كه خدا وعده داده است. بدانيد كه اين سعادتى است براى من و پدر و مادر من كه فرزندى تربيت كرده‌اند كه حسين‌وار در راه خدا به خاطر خدا و قرآن و رسول خدا بجنگد.

و تا آنجا كه مى‌توانم می‌كوشم كه دشمن اسلام را نابود كرده و آن لحظه كه گلوله‌هاى دشمن بر پيكرم می‌نشيند و خونم در لحظه‌اى كه روى زمين جارى است، با خون خود درخت اسلام را آبيارى‌مى‌كنم تا ريشه اسلام را استوارتر سازم و تا زمانى هم كه جان در بدن دارم با تمام نيرو فرياد بر مى‌آورم «خمينى».

من با اجابت اين آيه قرآن اين راه را انتخاب كرده‌ام كه می‌فرمايد: «تجاهدون به انفسكم و اموالكم فى سبيل الله» و همچنين «ان الله يحب الذين يقاتلون فى سبيله صفا كانهم بنيان مرصوص»

و از پدر و مادر و همه اقوام عزيز، خواهشى كه دارم اين است كه امام خمينى(ره) را مانند ياران حسين رها نكنيد تا آخرين قطره خون خود در راه او باشيد و از او پشتيبانى كنيد تا اين فرستاده از طرف خدا بتواند اسلام را به دست صاحبش امام زمان (عج) برساند و خواهش مى‌كنم همه مرا حلال كنيد.»

خداحافظ همگى 
دوستدار همگى عبدالله صادقى

انتهای خبر/