به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید حسین جزایری در نهم تیرماه 1343 در محله «چهارشنبه‌پیش» بابل و در ماه محرم متولد شده بود. نامش را «حسین» گذاشتند تا حسین‌وار در راه اسلام قدم بردارد. پدرش شاگرد خیاط بود و مادرش، یك معلم دلسوز و فداكار كه در اندیشه تربیت و بزرگ كردن بچه­‌ها و به عرصه رساندن آن‌ها بود. زن و شوهری‌كه علی‌رغم درآمد اندک و توكل برخدا، دل در گرو اهل بیت (ع) داشتند.

وی در كوچه پس‌كوچه‌های چهارشنبه‌پیش و دامن پرمهر خانواده قد کشید. او دوران ابتدایی را در دبستان محله‌شان به پایان رساند. سپس با گذراندن مقطع راهنمایی، تحصیلاتش را تا پایه سوّم دبیرستان ادامه داد. او که پرورش‌یافته یک تربیت دینی بود، در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن، این منبع نور و رحمت نیز مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت(ع)، همواره سعی در کسب کمال معنوی و فضیلت انسانی داشت و با تشکیل بسیج، حسین به عضویت این نهاد در آمد و عمده فعالیت‌هایش را در راستای حراست از دستاوردهای قیام سال 1357 از سر گرفت.

شهید دفاع مقدس در 1361/03/18 جامه پاسداری را به تن کرد و با تعهدی بیش از پیش به ادای تکلیف پرداخت. حسین چند بار به جبهه اعزام شد. او در 1361/04/31 در منطقه شلمچه از ناحیه گردن مجروح شد و سرانجام، حسین در بیست و چهارم شهریورماه سال 1361 در منطقه كوشك با اصابت تركش به بدن و سرش، به درجه والای شهادت نائل آمد. پیكر پاكش بعد از تشییع در بابل، در گلزار شهدای «معتمدی» زادگاهش آرام گرفت تا مزارش زیارتگاه دلسوختگان و عاشقانش باشد.

جزایری در بخشی از وصیت‎نامه‎اش نوشته است: «پیامی که برای برادرها و خواهرها و پدرها و مادرهای حزب اللهی دارم اینکه این را به یقین بدانند راه تمام کسانی که در جبهه‌های حق علیه باطل می‌جنگند چیزی جز الله نمی‌باشد و انتظاری را هم که آن‌ها دارند این است که سرلوحه زندگیتان اسلام را قرار بدهید چرا که قرآن دین الهی می‌باشد.» 

انتهای پیام/