به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، فاطمه‌السادات عباسی، نویسنده و فعال فرهنگی در یادداشتی نوشت: حجاب فقط یک پوشش نیست؛ یک هویت است، یک شخصیت است، یک باور عمیق و یک انتخاب آگاهانه. حجاب، زن را به یاد می‌آورد که ارزش او فراتر از ظاهر و چشم‌هاست؛ او روح دارد، شخصیت دارد و کرامتش در حفظ این گوهر درونی معنا می‌گیرد. وقتی زنی حجاب را برمی‌گزیند، در واقع خود را از نگاه ابزاری می‌رهاند و به جامعه می‌گوید: «من انتخاب کرده‌ام که عزتم حفظ شود.»

زن باحجاب، حس ارزشمندی می‌کند؛ چون خود را نه برای نگاه‌ها، بلکه برای خودش، برای خالقش آراسته است. حجاب، مایه‌ی غرور زن است؛ غروری از جنس کرامت، نه تکبر. او با این انتخاب، اعلام می‌کند که عزت و وقارش را ارزان نمی‌فروشد.

حجاب، عطیه‌ای الهی در میان مُدهای رنگارنگ

در دنیایی که هر روز رنگ جدیدی مُد می‌شود، کاش روزی برسد که حجاب مُد شود. کاش چادر، این نشان پاکی و عفاف، نه به اجبار یا سنت، بلکه از سر درک و عشق، در بین زنان ما جا بیفتد. مُد، گاهی هویتی تصنعی به انسان می‌دهد، اما حجاب، هویتی حقیقی و پایدار می‌بخشد.

از نگاه من، حجاب یعنی آزادی؛ آزادی از اسارت نگاه‌های سطحی. حجاب یعنی زن خودش تصمیم می‌گیرد که چه بخشی از وجودش دیده شود، نه آن‌که دیگران برایش تعیین کنند. این یعنی حجاب، یک قدرت است، نه محدودیت. چادر، دیوار نیست؛ سپر است. قفس نیست؛ پناهگاه است.

زنِ باحجاب، مرواریدی در صدف جامعه

زن باحجاب مانند مرواریدی گران‌بهاست که صدفی محکم از حیا و پوشش، او را در میان اجتماع حفظ می‌کند. او با همین پوشش، حضور دارد، می‌درخشد، فعال است؛ اما نگاه‌ها او را به تمنا و هوس نمی‌کشانند. حجاب برای زن، همچون حصار محافظی است که از آسیب‌ها، تهدیدها و بی‌مهری‌ها او را حفظ می‌کند.

بعضی‌ها حجاب را اسارت می‌دانند؛ اما حقیقت این است که بی‌حجابی، زن را به اسارت نگاه‌های بی‌رحم می‌برد. حجاب، او را از کالایی شدن، از تبلیغ شدن، از ابزاری بودن می‌رهاند و به او یادآوری می‌کند که گران‌بهاست؛ به اندازه‌ای که باید محافظت شود.