به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تهران نیوز»، شهید «داوود سحردوست» که یادگار محمد و رخشنده است که یکــم فروردین1345، در شهرســتان تهران به دنیا آمــد. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان بســیجی در جبهه حضور یافت. بیست و سوم اســفند 1363، با سمت تکاور در جزیره مجنون عراق با اصابت ترکش به گردن، شــهید شــد. پیکر وی را در بهشت‌زهرای زادگاهش به خاک سپردند.

در ادامه متن وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید؛

 «وَاصْبِـرُوا إِنَّ اللَّـهَ مَـعَ الصَّابِرِیـنَ» صبـر کنیـد؛ همانـا خـدا بـا صابریـن اسـت. قـرآن کریـم، سـوره انفـال، (آیـۀ 46)

 بـه نـام اللّـه پاسـدار حرمـت خـون شـهیدان؛ و بـه نـام حضـرت محمـد (ص)، پیامبـر بـزرگ وعظیم‌الشـأن اسـلام؛ و بـا سـلام بـه حضـور حضـرت بقیةاللّـه الاعظـم حضـرت مهدی (عـج)، یگانـه منجـی عالـم بشـریت؛ و بـا درود بـر رهبرکبیـر انقـلاب اسـلامی و راهنمـای امـت مسـلمان جهـان، حضـرت امـام خمینـی؛ و بـا درود بـخانواده‌هایـای شـهدا؛ و بـا درود بـه روان پـاک شــهدای گلگون‌کفــن اســلام، از صــدر اســلام تــا قیــام خونیــن کربــلا و قیــام پانــزده خــرداد و انقـلاب اسـلامی ایـران و جنـگ تحمیلـی؛ و بـا درود بـر امـت مسـلمان و همیشـه در صحنـه و یـاوران حضـرت امـام.

  بـاری پـدر و مـادر گرامـی، حضـرت سیدالشـهدا (ع) در روز عاشـورا بـه اسـتقبال شـهادت رفـت و شـهادت را در آغـوش کشـید و بـه لقاء اللّـه پیوسـت و عـده ای از خانـوادۀ او شـهید شـدند و عـده‌ای نیـز بـه اسـارت رفتنـد؛ ولـی آنهـا کـه بـه اسـارت رفتنـد هـم ایـن وظیفـۀ سـنگین را بـر دوش کشـیدند و ثابـت کردنـد کـه در مکتـب اسـلام ظلـم نبایـد پایـدار بمانـد و کسـی نبایـد مظلـوم واقـع شـود و آنقـدر سـعی کردنـد تـا وظیفـۀ خـود را انجـام دادنـد و الآن مـا می‌بینیم بعـد از صدهـا سـال هنـوز هـم کسـانی هسـتند مثـل آقایمـان حضـرت حسـین (ع) بـه اسـتقبال شـهادت برونـد و بـه معبـود خویـش، اللّـه، بپیوندنـد.

  مـنِ حقیـر امیـدوارم کـه لایـق باشـم کـه بـه درجـۀ شـهادت نایـل آیـم و بـه معبـود خـود، اللّـه، و آقایـم، حضـرت سیدالشّـهدا، بپیونـدم و امیـدوارم کـه حضـرت حسـین (ع) شـفیع همـۀ مـا مسـلمین باشـد و امیـدوارم کـه هرچـه زودتـر بـه پیـش آقایـم، حسین (ع)، بـروم.

  شــما ای پــدر بزرگــوارم، شــما کــه رنج‌هــا کشــیده‌اید و بــرای بزرگ کــردن مــن زحمت‌ها کشـیدید، امیـدوارم کـه بعـد از شـهادت مـن اسـتوارتر از همیشـه بـه زندگـی خـود ادامـه دهیـد.

  و شــما ای مــادر گران‌قــدرم، شــما کــه مشــقت‌ها کشــیدید و رنج‌هـا بردیــد تــا مــرا بــرای خدمـت بـه اسـلام و مسـلمین بـزرگ کردیـد، امیـدوارم کـه بـرای شـهادت مـن ناراحـت نباشـید و در عـزای حضـرت سیدالشـهدا و خانـدان بزرگشـان بگرییـد و مشـت محکمـی باشـید بـر دهـان دشـمنان اسـلام و میهـن؛ آنهایـی کـه هنـوز اسـلام و شـهادت را درک نکرده‌انـد.

  و شـما ای خواهـران گرامـی‌ام، امیـدوارم کـه زینب‌وار صبـر داشـته باشـید و در راه خدمـت بـه اسـلام و مسـلمین هرگـز خسـته نشـوید.

  و ای بـرادران بزرگـوارم، امیـدوارم کـه شـما هـم در شـهادت مـن هرگـز ناراحـت نشـوید و بلکـه خوشـحال هـم بشـوید؛ چـون مـن بـه پیـش آقایـم حسـین (ع) می‌روم و امیـدوارم کـه همـۀ مـا مورد لطـف و مرحمـت ب یپایـان خداونـد قـرار بگیریـم و در مقابـل دشـمنان اسـلام بایسـتید کـه هیـچ راهـی بهتـر از ایـن راه نیسـت .

  و ای دوسـتان و بـرادران و بچه‌هـای محـل، سـعی کنیـد در راه خدمـت بـه اسـلام و قـرآن و ایـن امـت مسـلمان، امتـی کـه هـزاران هـزار شـهید و مفقـود و اسـیر و معلـول داده، قـدم برداریـد و همیشـه در صحنـه باشـید و همیشـه مسـاجد را پُـر کنیـد و امـام را هرگـز تنهـا نگذاریـد و دنبالـه رو ایـن امـام بت‌شـکن باشـید؛ زیـرا خـدا بـا شماسـت و خـدا نصـرت و فتـح و پیـروزی بـه شـما عطـا خواهـد کـرد. امیـدوارم کـه از ایـن امتحـان الهـی همـۀ مـا روسـفید بیـرون بیاییـم؛ چـون کـه خداونـد انسـان را امتحـان می‌کنـد و اگـر لایـق باشـد، بـه او عـزّت می‌بخشـد. امیـدوارم کـه همـۀ مـا لایـق باشـیم تـا بـه اسـلام و میهـن خدمـت کنیـم.

  در ضمــن، اگــر از مــن حقیــر بــدی دیده‌ایــد، مــرا بــه بزرگــواری خودتــان ببخشــید و حلالــم کنیـد. در آخـر، امیـدوارم کـه همـۀ مـا خدمتگـزار و خـادم اسـلام و مسـلمین باشـیم و خـدا هـم مـا را در ایـن راه توفیـق عطـا بفرمایـد و راهـی جـز ایـن راه را پیـش نگیریـم .

 بــا آرزوی موفقیــت بــرای رزمنــدگان اســلام و زیــارت کربــلا و آزادی قــدس عزیــز و طــول عمـر امـام تـا ظهـور حضـرت مهدی (عـج) و حتّـی کنـار ایشـان و موفقیـت و نصـرت بـرا ی همه.

انتهای پیام/